papierkowe, gdyż o ten materiał było najłatwiej. Za uskładane groszaki zakupili ,,anielskie
włosy”, które według malców były najpiękniejszą na choinkę ozdobą i świeczki.
Od połowy listopada o niczym innym się nie mówiło, tylko o naszej uczniowsko –
żołnierskiej uroczystości. Budynek szkolny był zrujnowany, a przecież musiało być
pomieszczenie dla bardzo wielu ludzi. Największe pomieszczenia były w szkole i tu
postanowiono ustawić choinkę. Żołnierze nazwozili desek, pozabijali deskami wszystkie
okna, szpary między deskami upchali czym się dało, zrobili coś w rodzaju estrady, gdzie
miała stanąć choinka i dzieci, na ścianach poumieszczali lampki naftowe, zebrane z całego
Targówka. Do wnętrza sali miał wejść ten oddział, który w wieczór wigilijny odchodził na
pierwszą linię bojową, to jest nad Wisłę. Trudno powiedzieć, że sala była oświetlona. Co
może być za światło od kilku małych lampek naftowych w dużej sali. Kilkanaście świeczek
na choince tez niewiele poprawiło sytuację. Ale, gdy weszli wszyscy na salę zrobiło się jasno
w duszach. Okazał się potrzebny konferansjer na miejsce św. Mikołaja, więc tę rolę przyjęła
koleżanka Chęcińska.
C HOINKA DLA ŻOŁNIERZY W 1944 R .
Uroczystość rozpoczęliśmy odśpiewaniem Hymnu Państwowego. Dziecięce głosy zmieszane
z tenorami i basami żołnierskimi wzbiły się pod gwiaździste niebo. Później żołnierze
zaśpiewali ,,Okę”, a my z nimi wraz. Następnie komendant przemówił do dzieci i do
żołnierzy. Dziękował dzieciom za miły wieczór, za rodzinny nastrój, a my im za miał
zwieziony, za ławki rozwiezione, a nade wszystko za obronę kraju.
W dalszym ciągu dzieci zaśpiewały ,,Wojenko, wojenko cóżeś ty za pani” jedną strofkę, a
dalej deklamowała dziewczynka:
Wojenko, wojenko cóżeś ty za pani,
że za tobą idą chłopcy malowani.
Idą, aż z Sybiru, przez wschód tu wędrują
i sami wojenko, ciebie poszukują.
By w twoim mundurze, poprzez ziemię krwawą
Bez ran, czy z ranami stanąć pod Warszawą,
podać dłoń stolicy, dać jej swoje męstwo.
Dać miłość synowską, życie lub zwycięstwo.
Wojenko, wojenko cóżeś ty za pani,
że ciebie szukają żołnierze kochani.
I nie mają lęku, nie wiedzą, co trwoga,
bo jedynie taka do Ojczyzny droga.
Nic im krwawe boje. Idą niezmęczenie,
by odebrać Wisłę w Boże Narodzenie.
I dziś, gdy już Gwiazda Betlejemska świeci
w podbój kolędują żołnierze i dzieci.
34