ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ 13
τους Μουσουλμάνους σε χώρες υπό Ισλαμικό έλεγχο . Υπήρχαν σαφείς κανόνες που θεωρούσαν τους Εβραίους πολίτες ( και τους Χριστιανούς ) πολίτες δεύτερης κατηγορίας . Η βία κατά των Εβραίων δεν ήταν άγνωστη στον Μουσουλμανικό κόσμο .
Αναφέρω ένα μόνον παράδειγμα της μοίρας των Εβραίων στις Αραβικές χώρες : Εβραίοι ζούσαν αδιάκοπα στη Λιβύη από την εποχή των Φοινίκων , δηλαδή πολλούς αιώνες πριν φτάσουν οι Άραβες στην Αραβική Χερσόνησο , φέρνοντας τον Ισλαμισμό στη Βόρεια Αφρική και καταλαμβάνοντας εδάφη που κατοικούντο από γηγενείς Βέρβερους μεταξύ άλλων .
Η πλειοψηφία των 40.000 Εβραίων της Λιβύης έφυγαν μεταξύ του 1948 και του 1951 , μετά από πογκρόμ το 1945 και το 1948 . Το 1951 η Λιβύη έγινε ανεξάρτητη χώρα . Παρά τις συνταγματικές εγγυήσεις , οι Εβραίοι οι οποίοι παρέμειναν στη Λιβύη στερήθηκαν το δικαίωμα ψήφου , το δικαίωμα να εργάζονται στο δημόσιο , να έχουν Λιβυκά διαβατήρια , να επιβλέπουν τα κοινοτικά τους θέματα ή να αγοράζουν νέα ιδιοκτησία . Μετά από το τρίτο πογκρόμ το 1967 , επετράπη στους 4.000 εναπομείναντες Εβραίους να φύγουν μόνο με μία βαλίτσα και 50 δολάρια . Το 1970 , η Λιβυκή κυβέρνηση με μία σειρά νόμων , ανακοίνωσε την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων των εξόριστων Εβραίων και εξέδωσε ομολογα για την δίκαιη αποζημίωση πληρωτέα σε 15 χρόνια . Το 1985 ήλθε και παρήλθε και η αποζημίωση δεν πληρώθηκε ποτέ .
Συγχρόνως η κυβέρνηση κατέστρεψε τα Εβραϊκά νεκροταφεία , χρησιμοποίησε τις ταφόπλακες για να φτιάξει νέους δρόμους στην προσπάθεια να εξαφανίσει κάθε απομεινάρι της ιστορικής παρουσίας των Εβραίων στην χώρα .
Το 1948 , όταν ιδρύθηκε το Ισραήλ , υπήρχαν 750.000 Εβραίοι σε Αραβικές χώρες . Σήμερα , είναι λιγότεροι από 5.000 , οι περισσότεροι εκ των οποίων ζουν στο Μαρόκο και στην Τυνησία .