Geopolitics Magazine November - December 2015 | Page 73

Η Ελλάδα μας, αν θέλουμε να βγει αλώβητη και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από τα επερχόμενα
παγκόσμιας κλίμακας γεγονότα, θα πρέπει να αναδείξει σύντομα το νέο της Ηγέτη. Έναν νέο
«Καποδίστρια» που θα μπορέσει να θέσει τα πλαίσια μιας «ουδετερότητας» της χώρας μας, όχι
απαραίτητα πάνω στη βάση της απόλυτης ανεξαρτησίας (κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό), αλλά πάνω σε μια
πιο ρεαλιστική βάση που θα έχει να κάνει με την πολλαπλή «εξάρτησή» μας από περισσότερα του ενός
μεγάλα οικονομικά και επενδυτικά συμφέροντα, από όλες τις πλευρές του πλανήτη.
Το μοίρασμα της πίτας στη συνεκμετάλλευση των πλούσιων ενεργειακών μας υπόγειων αποθεμάτων
(πετρέλαιο, φυσικό αέριο), του ορυκτού μας πλούτου (χρυσό, πολύτιμα μέταλλα κλπ), αλλά και της
γεωπολιτικής/γεωστρατηγικής μας θέσης (βλ. αγωγοί πετρελαίου, αγωγοί αερίου, λιμάνια, τουριστικά
παραλιακά μέτωπα, αεροδρόμια, σιδηροδρομικά δίκτυα κλπ), κρατώντας ως χώρα τα πλειοψηφικά
πακέτα πάντα στη συνεκμετάλλευση αυτή, θα μπορούσε να αποτελέσει τόσο το μηχανισμό όσο και τον
επιδιωκόμενο στόχο στα πλαίσια ενός νέου οράματος για τη χώρα μας : αυτό της «Ελλάδας ως
Ενεργειακή Ελβετία» κατ’ αντιστοιχία του οράματος της «Τραπεζικής Ελβετίας».

Ο Θεολ