Geopolitics Magazine November - December 2015 | Page 71

Γράφει ο Θεολόγος Λιοτόπουλος M.Sc.E.E., M.B.A.
Senior Management & Business Development Consultant

Ελλάδα: «Η ενεργειακή Ελβετία»

Στον επιχειρηματικό κόσμο συνηθίζουμε να λέμε ότι για να έχει μέλλον μια επιχείρηση πρέπει να έχει
όραμα (vision). Κάτω απ’ το κοινό όραμα ενώνονται όλες οι εταιρικές δυνάμεις για να επιτευχθούν οι
στόχοι και να μεγιστοποιηθούν τα όποια αποτελέσματα.
Η ανάδειξη και η αποδοχή αυτού του οράματος από όλους είναι πρώτιστο μέλημα του εκάστοτε ηγέτη
που θα βγει μπροστά για να παρακινήσει και όλους τους άλλους. Απουσία ηγέτη, η επιχείρηση δέχεται
τριγμούς στα θεμέλιά της και είναι ευάλωτη στον κάθε λογής ξένο παράγοντα που θα την εκμεταλλευτεί.
Είναι σαν το καράβι που πορεύεται στα ανοιχτά της θάλασσας
χωρίς καπετάνιο.
Η παρουσία του ηγέτη είναι καθοριστική στα πλαίσια της
διασφάλισης των συμφερόντων των μετόχων, των επενδυτών
και του συνόλου του ανθρώπινου δυναμικού της επιχείρησης.
Έτσι, ο μετοχικός/επενδυτικός και πελατειακός πλουραλισμός
αποτελούν τα όπλα του εκάστοτε ηγέτη για την εδραίωση μιας
σταθερής σε βάθος χρόνου ανοδικής πορείας, μακριά από
μονοδιάστατες εξαρτήσεις. Μονοδιάστατες εξαρτήσεις που
μπορεί να γίνουν βραχνάς και να θέτουν σε μεγάλα ρίσκα τα
επιχειρησιακά συμφέροντα, σε σημείο που να κλονίζεται ακόμα
και αυτή η βιωσιμότητα της επιχείρησης. Είναι άλλωστε κοινώς
παραδεκτό ότι το να έχεις έναν πελάτη που σου κάνει είτε
ολόκληρο είτε το μεγαλύτερο ποσοστό του τζίρου σου, σου δημιουργεί μέγιστους βαθμούς εξάρτησης,
σου αυξάνει κατακόρυφα τους βαθμούς του ρίσκου σου και σε βάζει σε μια διαδικασία να ελέγχεται
πλήρως η παραγωγική σου διαδικασία από τις επιβουλές αυτού του μεγαλο-πελάτη.
Σε τι βαθμό και σε τι έκταση όμως μπορεί να διαφοροποιείται όλο το παραπάνω σκεπτικό όταν μιλάμε
για επιχειρηματικές χρηματοοικονομικές οντότητες από το να μιλάμε για κρατικές χρηματοοικονομικές
οντότητες; Στην ουσία δεν υπάρχει διαφοροποίηση και οι παραλληλισμοί που μπορούμε να κάνουμε
είναι απόλυτα συναφείς. Αρκεί να φανταστεί κανείς πως υπάρχουν πολυεθνικές εταιρείες που σε
χρηματοοικονομικά μεγέθη είναι πολύ μεγαλύτερες από πολλά κράτη στη σημερινή τους μορφή. Η
δύναμη επιρροής μάλιστα αυτών των πολυεθνικών είναι πολύ ισχυρότερη από πολλές ηγεσίες κρατών.
Ωστόσο και τα ίδια τα κράτη ψάχνουν να αναδείξουν τους δικούς τους ηγέτες. Ψάχνουν να βρουν τους
ανθρώπους που θα οραματιστούν. Αυτούς που θα μοιραστούν μαζί με τους λαούς τους το κοινό όραμα.
Χωρίς ηγέτη, ακόμα και τα ίδια τα κράτη, βολοδέρνουν στα κύματα και γίνονται έρμαια των εκάστοτε
εξωτερικών συμφερόντων, των εκάστοτε «πελατών» τους για τους οποίους οι «εκλεγμένες»
κυβερνήσεις φτάνουν στο σημείο να δίνουν «γη & ύδωρ» προκειμένου να τους ικανοποιήσουν.
Σε μια τέτοια διπλή διαδικασία αναζήτησης ηγέτη και οράματος βρίσκεται και η χώρα μας στην εποχή
που ζούμε. Και οι συνθήκες τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού περιβάλλοντος δεν είναι και οι
ιδανικότερες. Τα «κύματα» είναι ψηλά, αλλά το «καράβι» πρέπει να παραμείνει σταθερό και ανεξάρτητο
στην πορεία του για να μπορέσει να αποφύγει σκοπέλους και να πιάσει, σώο και αβλαβές, σε νέα
λιμάνια.

Geopolitics.com.gr all rights reserved 2015

Page 69