Geopolitics Magazine November - December 2015 | Page 33

Επίσης, υποψήφια τοπική δύναμη στην περιοχή φύση και θέση φιλελληνική υπό αυτό το καθεστώς και
με μεγάλα στοιχεία απροβλεπτότητας είναι η Αίγυπτος, με την οποία έχουμε ξεκάθαρα συνεργατικά
συμφέροντα. Η Αίγυπτος είναι αντι-Τουρκική τουλάχιστον με το σημερινό της καθεστώς. Η Ελλάδα θα
μπορούσε να δημιουργήσει ένα άξονα συμμαχίας τόσο με την Αίγυπτο όσο και με το Ιράν.
Το Ιράν μπαίνει πλέον εκ νέου στην
παγκόσμια αρχιτεκτονική. Δεν έχει
ξεκαθαρίσει ποιες θα είναι οι
επιλογές του. Έχει ανταγωνιστικά
στοιχεία με τη Ρωσία, που θα το
διεκδικήσει αλλά δεν είναι ξεκάθαρο
αν το Ιράν θα κινηθεί προς τη
ρωσική κατεύθυνση. Κάποια
κομμάτια του αμερικανικού
κατεστημένου θα ήθελαν να το
ρυμουλκήσουν προς την πλευρά
τους γιατί αποτελεί φυσικό ανάχωμα
της Ρωσίας. Και το Ιράν είναι μια
φιλελληνική χώρα με βάση τα
πολιτισμικά της στοιχεία. Η Ελλάδα
με το Ιράν έχει συνεργατικά
συμφέροντα. Ας μην ξεχνάμε πως το
Ιράν διεκδικεί το ρόλο μιας τοπικής
υπερδύναμης, άρα εξ αντικειμένου
δεν θέλει να υπάρχει μια πολύ ισχυρή Τουρκία. Στη περιοχή που δρα το Ιράν μια θα είναι η
υπερδύναμη, ή το Ιράν ή η Τουρκία.Όσο αποδυναμώνεται η Τουρκία τόσο δυναμώνει το Ιράν.
Επομένως, η Ελλάδα θα μπορούσε να βάλει τον εαυτό της σ΄ενα κέντρο, σ΄ένα πλέγμα συμμαχιών το
κυρίαρχο στοιχείο του οποίου να είναι ότι ως χώρα δεν είμαστε δεδομένοι. Η Ελλάδα θα πρέπει να
κινείται με κριτήριο ότι διαπραγματεύεται το μέλλον της σε λευκό χαρτί χωρίς κανένα δεδομένο. Δεν
απορρίπτουμε συζητήσεις με κανέναν, αλλά πλέον συζητάμε επί νέας βάσεως, όχι με αυτό που ίσχυε
πριν από 5,10, 15,30 χρόνια αλλά με αυτό που αναμένουμε να ισχύει στο μέλλον.
Γ.Χ. -Πόσο εφικτό είναι να ακολουθήσουμε αυτή τη πολιτική; Δεν θα υπάρξουν
προβλήματα/αντιδράσεις είτε από τις ΗΠΑ είτε από άλλες χώρες που μέχρι πρότινος μας
θεωρούσαν δεδομένους;
Κ.Γ. -Υπάρχει ένας μεγάλος μύθος στην Ελλάδα ότι αν κινηθούμε προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση
πλην του σκληρού πυρήνα της Δύσης, θα υποστούμε άπειρα δεινά. Για μένα όλα αυτά είναι
προφάσεις εν αμαρτίαις. Στην ουσία είναι ένα κάλυμμα για μια εσωτερική δυσλειτουργία. Άλλωστε τι θα
μπορούσαν να μας κάνουν. Αν εξαιρέσουμε κάποιες φιλολογίες περί ασύμμετρων απειλών που
προσωπικά δεν τα συζητώ καν, η μόνη ρεαλιστική απειλή θα ήταν από πλευράς Τουρκίας, αλλά όπως
πιστεύω η Τουρκία δεν θα ενεργήσει με βάση κάποιες εντολές, θα ενεργήσει μόνο αν τη βολεύει την
ίδια. Και σε καμία περίπτωση δεν θα βόλευε τις ΗΠΑ μια ισχυρή Τουρκία έναντι μιας
αδύναμης Ελλάδας.
Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Ό,τι και να γίνει η Ελλάδα θα παραμείνει μέσα στο Δυτικό στρατόπεδο
τουλάχιστον στον ορατό χρονικό ορίζοντα. Πιστεύω, λοιπόν πως ακόμη και μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο της
αμερικανικής γεωστρατηγικής, θα θέλανε μια ισχυρότερη, πιο αυτόφωτη, απρόβλεπτη και
πολυπαραγοντική Ελλάδα η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ανάχωμα έναντι της Τουρκίας.

Geopolitics.com.gr all rights reserved 2015

Page 31