Εκεί που η αριθμητική σύγκριση καταρρακώνει τον οποιοδήποτε λογικό στρατιωτικό αναλυτή και
προδικάζει το αποτέλεσμα, εκεί οι ηθικές αξίες αιώνων των απλών μαχητών της πρώτης γραμμής
ανατρέπουν την λογική και επιβάλλουν την παράδοξη μοναδικότητα.
Οι σαστισμένοι στρατηγοί της φασιστικής πολεμικής μηχανής, από τις πρώτες κιόλας μέρες διεξαγωγής
των επιχειρήσεων, μεταδίδουν σπασμωδικά τηλεγραφήματα στην Ρώμη, καταγράφοντας την αμηχανία
και την αγωνία τους:
«Εχθρός ανθίσταται καθ όλην έκτασιν μετώπου. Βολαί πυροβολικού και αεροπορίας μας, δεν κατέβαλαν
αντίστασιν. Προέλασις ανακόπτεται από δράσιν εχθρικού πυροβολικού. Αναμένω ταχείαν αεροπορικήν
ενίσχυσιν προς ευόδωσιν έκβασης επιχειρήσεως.
Σεμπαστιάνο ΒισκόντιΠράσκα,
Διοικητής ΑΣΔΑ».
Μέσα σε έναν τιτάνιο αγώνα αντίστασης, σε ένα τραχύ ορεινό όγκο, υπό καιρικές συνθήκες διαρκώς
επιδεινούμενες, ο Ελληνικός Στρατός καταφέρνει να κρατήσει τις πρώτες κρίσιμες ημέρες την ιταλική
επίθεση, δίνοντας χρόνο ολοκλήρωσης της επιστράτευσης και προώθησης των ενισχύσεων στην πρώτη
γραμμή. Ο συνταγματάρχης Δαβάκης με λιγοστά στρατεύματα κρατάει τον κρίσιμο θύλακα που οδηγεί
στα Γιάννενα. Ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος αποδεικνύεται ο νέος Πεταίν στην επιτυχή αμυντική
οργάνωση. Και οι δύο γίνονται θρύλος και επωδός στα εμβατήρια που ψυχώνουν τους Έλληνες. Όλη η
υφήλιος μένει έκθαμβη από το νέο ελληνικό θαύμα.
Ακόμη και η μέχρι πρότινος εχθρική Τουρκία
δημοσιεύει «Ζήτω η Ελλάς». Τα ήδη πιεζόμενα
από τον άξονα κράτη της Ευρώπης,
υποκλίνονται στο σεμνό θάρρος της μικρής
Ελλάδας και στην σθεναρότητα των Ελλήνων
Μαχητών. Και την άμυνα ακολουθεί η
αντεπίθεση.
Η ελληνική λόγχη, απλώνει σαν φτερούγα και
σκεπάζει σπιθαμή προς σπιθαμή –για δεύτερη
φορά μέσα σε λίγα χρόνια- την υπόδουλη
Βόρειο Ήπειρο. Διαδοχικά, με επικές μάχες μέσα
στην λάσπη, το χιόνι και το ανυπόφορο κρύο, ο
Ελληνικός Στρατός εισέρχεται νικητής στην
Κορυτσά, στους Άγιους Σαράντα, στο
Αργυρόκαστρο, στο Πόγραδετς, στην Χιμάρα,
στην Κλεισούρα, στο Τεπελένι. Σταθεροποιούν
μέχρι του Αϊ Γιαννιού, μια γραμμή που
μεταβάλει το στρατηγικό χάρτη επιχειρήσεων και αναγκάζει τον Μουσολίνι, να αλλάζει σαν τα πουκάμισα
στρατηγούς και επιτελείς και να ετοιμάζει την «primavera», την εαρινή επίθεση πάση δυνάμει. Αλλά κι
αυτή η ύστατη προσπάθεια τους, καταρρέει εκεί στο τραγικό ύψωμα 731, που γίνεται κατόπιν το ιταλικό
νεκροταφείο πεσόντων.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Ο Χίτλερ δεν επιτρέπει το διασυρμό του Άξονα, από μια μικροσκοπική χώρα αντιστεκόμενων, που δεν
εννοούν να αντιληφθούν ότι ο ιμπεριαλισμός σκοπεύει να αντικαταστήσει παγκόσμια την ελευθερία.
Μετά την αποτυχημένη εαρινή επίθεση του Μουσολίνι, θέλει να ξεμπερδεύει γρήγορα με την ελληνική
περιπέτεια και εξαπολύει το σχέδιο «Μαρίτα».Στις 6 Απριλίου 1941, χτυπά από την Βουλγαρία που
συμμάχησε μαζί τους, την οχυρωματική γραμμή Μεταξά. Ο αγώνας εκπλήττει τον ανίκητο Γερμανικό
στρατό, που δεν προσδοκούσε τέτοια αντίσταση. Στα οχυρά, οι μάχες ξεπερνάνε τα όρια της λογικής και
περνάνε στην σφαίρα του μύθου. Ανθίστανται μέχρις ενός και μέχρις της τελευταίας σφαίρας, όπως ο
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016
Page 60