ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Δεν ησύχασε ο τόπος αυτός, μετά από τον θρίαμβο της Βαλκανικής Εκστρατείας. Η ελπίδα για
«ειρήνευση μίας γενεάς», που ευαγγελιζόταν ο Βενιζέλος, κονιορτοποιήθηκε με την ανάφλεξη του
πρώτου παγκόσμιου πολέμου ένα χρόνο μετά.
Ο Ελληνικός Στρατός, δεν πρόλαβε να απολύσει τους εφέδρους του. Έμελλε να συνεχίσει ένα δεκαετή
πόλεμο και να θυσιάσει μια γενιά Ελλήνων, στην δίνη των παγκόσμιων γεγονότων, προκειμένου να
διαφυλάξει τα κεκτημένα εδάφη και πληθυσμούς. Σύντομα, ο θρίαμβος της νίκης, μετατράπηκε σε βαθύ
εθνικό διχασμό. Μια πληγή που χρειάστηκε
δεκαετίες για να κλείσει και κόστισε μεγάλες εθνικές
απώλειες.
Η επιδιωκόμενη ουδετερότητα της Ελλάδας,
εκβιάστηκε από τα εμπλεκόμενα στον πόλεμο
Ευρωπαϊκά κράτη, που δεν δίστασαν να απειλήσουν
με στρατιωτικό αποκλεισμό την κρατική κυριαρχία.
Η αναπόφευκτη έξοδος του Ελληνικού Στρατού
στον πόλεμο, τελικά αποδείχθηκε νικηφόρα. Υπό
τον υποστράτηγο Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, ο
Ελληνικός Στρατός, λύνει οριστικά τις διαφορές του
με τον βουλγαρικό στρατό, που άφησε στην μέση
στον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, μετά την επιβολή
της ανακωχής. Καταγράφει ισχυρή νίκη στο Σκρά,
με βαρύτατες απώλειες και πλήρη καταστροφή των
Βουλγάρων που κάμφθηκαν οριστικά και έκτοτε αποσύρθηκαν από το θέατρο του παγκόσμιου πολέμου.
Στο τέλος του πολέμου, ο Ελληνικός Στρατός συμμετέχει με σύνταγμα στην εκστρατεία του γαλλικού
στρατού στην χερσόνησο της Κριμαίας. Παρά την επικράτηση των μπολσεβίκων και την στρατηγική ήττα
των συμμάχων, η ελληνική παρουσία καταγράφεται ως απολύτως επιτυχής.
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Το αντάλλαγμα ήταν η Μικρά Ασία. Ο προαιώνιος πόθος της Ιώνιας γης, αμιγώς ελληνικής από την
αρχαιότητα και ιδιαίτερα ανεπτυγμένου
πολιτισμού. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας,
αποβιβάζονται στην Σμύρνη και στην
επαρχία της. Ο Ελληνισμός ζει ημέρες
θριάμβου και παρά την καταπόνηση του
στρατεύματος, εξαπολύεται μια παράτολμη
εκστρατεία στα βάθη της ανατολής. Οι
μάχες στο Εσκή Σεχίρ και το Αφιόν
Καραχισάρ, θρυλούν τον νέο «Μαύρο
Καβαλάρη» Συνταγματάρχη Νικόλαο
Πλαστήρα.
Όμως, η εσωτερική πολιτική διχόνοια,
οδηγεί σε λάθος στρατηγικές αποφάσεις.
Η πεπειραμένη ηγεσία του εκστρατευτικού
σώματος αντικαθίσταται με κριτήριο το
εφήμερο πολιτικό φρόνημα και όχι με την μαχητική αξία και την στρατιωτική εμπειρία. Μοιραία η
κατάρρευση και η υποχώρηση του μετώπου. Ωστόσο, συντεταγμένος και ουδέποτε διαλυμένος άτακτα, ο
μέχρι πρότινος νικηφόρος στρατός μας, επιστρέφει στην πατρώα γη, μαζί με τους αμέτρητους
πρόσφυγες της Ιώνιας γης που εγκαταλείφθηκε οριστικά. Δεν καταθέτει τα όπλα τα ιερά και γρήγορα
ανασυντάσσεται με επιθετικό δόγμα κατά μήκος του Έβρου, δίνοντας έτσι ισχυρό διαπραγματευτικό
όπλο στην επερχόμενη συνθήκη που συντάχθηκε στην Λωζάνη.
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016
Page 57