Στη μακροχρόνια περίοδο, οι καπιταλιστικές οικονομίες έχουν τη δυνατότητα να αυτορυθμίζονται, γι
αυτό θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, πως η καλύτερη πολιτική είναι να μην έχεις πολιτική στη
βραχυχρόνια περίοδο. Αυτό σημαίνει πως ως μοναδικός στόχος ορίζεται ο έλεγχος του πληθωρισμού και
οποιαδήποτε παρέμβαση στην οικονομία χαρακτηρίζεται περιττή, αναποτελεσματική και ίσως επιβλαβής.
Καθορισμός ενός πληθωρισμού-στόχου
Από τη δεκαετία του ’80 με την εγκατάλειψη του στόχου της πλήρους απασχόλησης, προσπάθειες για
τη μείωση του πληθωρισμού εμφανίστηκαν στις περισσότερες χώρες. Η επόμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε
από μία σχετική σταθερότητα τιμών, η οποία ορίζεται ως η απουσία του πληθωρισμού αλλά και του
αποπληθωρισμού, δηλαδή ενός ρυθμού πληθωρισμού μεταξύ 0 έως 2%. (McALEESE, 2005, σ. 371-377)
Την εποχή που μεσουρανούσε η μονεταριστική θεώρηση, ιδιαίτερη σημασία δινόταν στον έλεγχο της
προσφοράς χρήματος. Όμως, από τη στιγμή που διαπιστώθηκε αστάθεια στη ζήτηση χρήματος, η προσοχή
των ασκούντων την οικονομική πολιτική μετατοπίστηκε στον προσδιορισμό, την επίτευξη και τη διατήρηση
ενός πληθωρισμού-στόχου.
Στο μοντέλο της Νέας Συναίνεσης η στρατηγική του πληθωρισμού - στόχου λαμβάνει πρωτεύουσα
θέση και αποτελεί ένα πλαίσιο - οδηγό για την άσκηση της σταθεροποιητικής νομισματικής πολιτικής στη
βραχυχρόνια περίοδο. Οι Bernanke & Mishkin (1997, σ. 1) ορίζουν ως τέτοιο το πλαίσιο νομισματικής
πολιτικής που ανακοινώνεται επίσημα από κυβερνητικούς ή νομισματικούς εκπρόσωπους μίας χώρας,
συνοδευόμενο από τη σαφή αναγνώριση του χαμηλού πληθωρισμού ως πρωτεύοντα και επιτακτικού
στόχου. Επίσης την ευθύνη για την επίτευξη αυτού του στόχου θα πρέπει να έχει η Κεντρική Τράπεζα.
Κεντρική Τράπεζα: ανεξαρτησία & αξιοπιστία
Για να είναι αποτελεσματική και άριστη η
νομισματική πολιτική, σύμφωνα με το
μοντέλο της Νέας Συναίνεσης θα πρέπει να
εκπληρωθεί μία ακόμη προϋπόθεση, η
ύπαρξη
ενός
ανεξάρτητου
θεσμικού
οργάνου, το οποίο και θα αναλάβει τη
διαμόρφωση
και
την
άσκηση
της
νομισματικής πολιτικής για την επίτευξη του
πληθωρισμού – στόχου. Αυτόν τον ρόλο τον
αναλαμβάνει η Κεντρική Τράπεζα, η οποία
μέσα από τη σταθερή της προσήλωση στον
πληθωρισμό – στόχο αποκτά αξιοπιστία
αφού ο υψηλός πληθωρισμός δεν αποτελεί
πια το μέσο για την επίτευξη οικονομικής
μεγέθυνσης και της απασχόλησης. Έτσι, η νομισματική πολιτική δεν αντιμετωπίζει πια το πρόβλημα της
χρονικής α