Geopolitics Magazine March - April 2015 ( 8th Edition ) | Page 46

Geopolitics & Daily News Magazine Παράλληλα, μια νέα έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει την έκθεση Stiklor. Η κλιματική αλλαγή και η ξηρασία συνέβαλαν σημαντικά στο ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου στη Συρία ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι ερευνητές του Γεωπαρατηρητηρίου Lamont Doherty του Columbia University της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον κλιματολόγο Richard Singer , που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στα «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών» (PNAS) των ΗΠΑ, σύμφωνα με τους New York Times, το Science και το New Scientist. Πιο συγκεκριμένα, ανέφεραν ότι η ξηρασία στη Μέση Ανατολή κατά την προηγούμενη δεκαετία ήταν η χειρότερη που έχει ποτέ καταγραφεί, οδηγώντας σε σημαντικές ελλείψεις νερού και σε καταστροφή μεγάλου μέρους της γεωργίας. Η περιβαλλοντική πίεση οδήγησε πολλούς αγρότες να συρρεύσουν στις πόλεις, αυξάνοντας την φτώχεια. Σε συνδυασμό με τους κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης Assad και άλλους παράγοντες (δημογραφικούς, θρησκευτικούς, ιστορικούς κ.α.), ήταν θέμα χρόνου να πυροδοτηθεί ο εμφύλιος. «Δεν λέμε ότι η ξηρασία προκάλεσε τον πόλεμο. Υποστηρίζουμε ότι αυτή προστέθηκε σε όλους τους άλλους παράγοντες και έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει, οδηγώντας σε ανοικτή σύγκρουση», δήλωσε ο Singer. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι ακραίες καιρικές συνθήκες και ιδίως οι ξηρασίες αυξάνουν αισθητά την πιθανότητα εκδήλωσης βίας, με πιθανή κατάληξη σ΄έναν κανονικό πόλεμο. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι, εξαιτίας της επιδεινούμενης κλιματικής αλλαγής, αυτό το «σενάριο» θα γίνεται όλο και πιο οικείο τα επόμενα χρόνια σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι στην περιοχή της «εύφορης ημισελήνου» (Συρία - Ιράκ), όπου πιστεύεται ότι πρωτοεμφανίστηκε η γεωργία και η κτηνοτροφία πριν από περίπου 10.000 έως 12.000 χρόνια, μετά το 1900 η μέση θερμοκρασία ανέβηκε κατά 1 έως 1,2 βαθμούς Κελσίου, ενώ οι βροχές μειώθηκαν κατά 10% τουλάχιστον.Η περιοχή γνώρισε μεγάλες ξηρασίες κατά το 1950, το 1980 και του 1990, αλλά καμία δεν ήταν τόσο σοβαρή, όσο αυτή του 2006 - 2010, που ήταν η πιο έντονη και η μεγαλύτερη σε διάρκεια. Η ξηρασία ήλθε να προστεθεί στην μεγάλη αύξηση του πληθυσμού της Συρίας, από μόλις 4 εκατομμύρια το 1950 σε 22 εκατομμύρια σήμερα. Ένα από τα λάθη της κυβέρνησης Assad ήταν ότι ευνόησε την υιοθέτηση της βαμβακοκαλλιέργειας, που είναι πολύ απαιτητική σε νερό. Κάποια στιγμή, η αγροτική παραγωγή, που αποτελεί το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της Συρίας, «βούλιαξε», εμφανίζοντας μείωση κατά το ένα τρίτο, ιδίως στα βορειοανατολικά, δηλαδή, ακριβώς στην περιοχή που σήμερα ελέγχουν οι ακραίοι ισλαμιστές. Οι τιμές των δημητριακών διπλασιάστηκαν, ενώ οι ασθένειες πολλαπλασιάστηκαν στην ύπαιθρο. Περίπου 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι κατέφυγαν στις πόλεις ή έγιναν πρόσφυγες σε άλλες χώρες. Εν μέσω μιας κατάστασης που γινόταν ολοένα πιο χαώδης, ξέσπασε η εμφύλια σύγκρουση. Δεν είναι η πρώτη φορά που αποσταθεροποιείται η περιοχή λόγω περιβαλλοντικών πιέσεων. Μια άλλη πρόσφατη επιστημονική μελέτη συμπέρανε ότι η ακκαδική αυτοκρατορία, που έλεγχε την περιοχή πριν από 4.200 χρόνια, πιθανότατα κατέρρευσε, επίσης εξαιτίας της παρατεταμένης ξηρασίας. Οι Ακκάδιοι ήταν αρχαίος Βιβλικός λαός. Ήταν οι βόρειοι γείτονες των Σουμερίων στη Μεσοποταμία κατά την 3η χιλιετία π.Χ. Ανάλογο ιστορικό παράδειγμα αποτελεί και η αυτοκρατορία που δημιούργησε ο Τζένγκις Χαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές όταν ο Τζένγκις Χαν ξεκίνησε την εκστρατεία του είχε συμβεί μια απότομη κλιματική αλλαγή την οποία, τόσο ο ίδιος όσο και οι απόγονοι του εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο για να επεκτείνουν συνεχώς την αυτοκρατορία τους. Ταυτόχρονα, όμως, αυτές οι κλιματικές αλλαγές λειτούργησαν προοδευτικά αντίστροφα εξασθενώντας τελικά την αυτοκρατορία του. Geopolitics.com.gr all rights reserved 2015 Page 44