Geopolitics Magazine March - April 2015 ( 8th Edition ) | Page 31

Geopolitics & Daily News Magazine
Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης
Υποψήφιος Βουλευτής Ν.Καβάλας
με το κόμμα των Αν.Ελλήνων

Η νέα προσπάθεια ηγεμονισμού της Γερμανίας

«Το 1882 έφτασε στην Κωνσταντινούπολη η πρώτη, μετά το 1839, γερμανική στρατιωτική αποστολή για
την αναδιοργάνωση του ηττημένου (1878) σουλτανικού στρατού … Μαζί με τη στρατιωτική αποστολή,
το 1882, εγκαταστάθηκε και η γερμανική τράπεζα Deutsche Bank, η οποία αγόρασε τα δικαιώματα για
την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Νικομήδειας – Άγκυρας … Η Μικρά Ασία έγινε το
σημαντικότερο πεδίο δράσης του γερμανικού κεφαλαίου με κινητήρια δύναμη τη γερμανική τράπεζα, η
οποία καθόριζε και τη γερμανική οικονομική πολιτική στην Ανατολή» [1]
«Οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη της Μεσίνας (Ιούνιος 1955) ήταν οι έξι χώρες της Ευρωπαϊκής
Κοινότητας Άνθρακα & Χάλυβα, καθώς και κάποιος (κατώτερης βαθμίδας) Βρετανός «παρατηρητής» …
Ύστερα από τη Μεσίνα, οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν σε μια διεθνή επιτροπή σχεδιασμού, υπό την
προεδρία του Πωλ Ανρί Σπάακ (υπουργό εξωτερικών του Βελγίου), η οποία είχε ως καθήκον να
υποβάλει προτάσεις για μια πιο ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή οικονομία, μια «κοινή αγορά» … Μέχρι το
Νοέμβριο του 1955, οι Βρετανοί είχαν αποχωρήσει από τις συζητήσεις, τρομαγμένοι από την προοπτική
να δημιουργηθεί ακριβώς εκείνο το είδος της προ-ομοσπονδιακής Ευρώπης που πάντα υποψιαζόταν
… Το Μάρτιο του 1956 η Επιτροπή Σπάακ υπέβαλε έκθεση με επίσημη πρόταση τη συγκρότηση μιας
Κοινής Αγοράς … Όπως παρατηρούσε σε απόρρητη έκθεσή της μια βρετανική κυβερνητική επιτροπή,
μόλις μερικές εβδομάδες πριν τη δημοσιοποίηση των προτάσεων Σπάακ « Αν οι δυνάμεις της Μεσίνας
επιτύχουν την οικονομική ολοκλήρωση χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό θα σημαίνει γερμανική
ηγεμονία στην Ευρώπη» … Η νεότευκτη Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα εξαρτιόταν απολύτως για την
ασφάλειά της από τις αμερικανικές εγγυήσεις, χωρίς τις οποίες τα μέλη της δε θα μπορούσαν να
επιχειρήσουν την οικονομική τους ολοκλήρωση, δίχως να ανησυχούν καθόλου για την κοινή άμυνά
τους» [2]
Αν και τα δύο γεγονότα χωρίζουν 74
χρόνια και –κυρίως – δύο παγκόσμιοι
πόλεμοι, εν τούτοις αποτελούν
πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα ενός
οικονομικού πολέμου ο οποίος ποτέ δεν
έπαψε να υπάρχει. Ενός οικονομικού
πολέμου που ουσιαστικά κινεί και
κατευθύνει την παγκόσμια ιστορία, εάν
δε τη συγγράφει κιόλας, μέσω των κάθε
φορά εμφανών και αφανών
πρωταγωνιστών του.
Ειδικότερα δε, αποτελούν
χαρακτηριστικά παραδείγματα της
γερμανικής νοοτροπίας που ίσως δεν
ξέφυγε ποτέ από την «… βασική
φιλοσοφία του μπισμαρκικού
ευρωπαϊκού συστήματος (που) ήταν να δημιουργήσει ένα "δίχτυ" στο οποίο θα εγκλωβίζονταν όλες οι
ευρωπαϊκές δυνάμεις, ώστε καμία να μην μπορεί να αυτονομηθεί και να απειλήσει το status quo» [3]
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2015

Page 29