Geopolitics Magazine January - February 2016 | Page 66

«Ω ξείν, αγγέλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τοίδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», χάραξε ο
Συμωνίδης στις Θερμοπύλες, λακωνικό μνημόσυνο στους 300 του Λεωνίδα, παράδειγμα βαρύ σαν όρκο
στις επόμενες γενιές. Εκεί η έπαρση συνάντησε την ευφυΐα. Εκεί η ύλη συνάντησε το πνεύμα. Και
αναχαιτίστηκε. Σε πεισματώδη αδιαλλαξία, οι ισχυροί επέμειναν στην λογική των αριθμών και της
υπεροπλίας. Σε πεισματώδη πίστη, οι ανίσχυροι επέμειναν στην αυτοθυσία και ανέτρεψαν τον ρού της
ιστορίας.
«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, Χρυσοφόρων μήδων Εστόρεσαν Δύναμιν», έγραψε στον
αιώνα, ο ποιητής, στον τύμβο της μάχης του Μαραθώνα. Στα ξύλινα τείχη, στα νερά της Σαλαμίνας,
έσπασε τον στόλο του ο Ξέρξης, διαιωνίζοντας στον αιώνα μια ναυμαχία κι ένα ναύαρχο, το
Θεμιστοκλή. Στα ρηχά νερά του Ασωπού
ποταμού και στο αντέρεισμα του
Κιθαιρώνα, στον κάμπο των Πλαταιών, ο
Μαρδόνιος χάθηκε, μαζί με το φάντασμα
των Περσών που στοίχειωσε την Ελλάδα
και τον τότε γνωστό πολιτισμό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ
«Επίθεσις βέλτιστος άμυνα εστίν», δίδαξε ο
Αριστοτέλης στο μαθητή του, τον διάδοχο
του Μακεδόνα στρατηλάτη Φίλιππου, που
συνένωσε και συστράτευσε τις αρχαίες
πόλεις-κράτη στην εκστρατεία κατά των
Περσών. Και ο διάδοχος του, οδήγησε τον
Ελληνισμό σε μια βαθειά πορεία μαχών, στην ενδοξότερη διάδοση του πολιτισμού και στην τολμηρότερη
διεύρυνση του γεωγραφικού ορίζοντα της εποχής του.
Η Μακεδονική Φάλαγγα, το άφθαστης ποιότητας Ιππικό, οι ιδιοφυείς μηχανές πολιορκίας, η
υποδειγματική υπηρεσία επιμελητείας του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος υπό την ηγεσία
εμπειροπόλεμου επιτελείου στρατηγών και του ευφυούς ηγέτη του, καταγράφονται στην παγκόσμια
στρατιωτική ιστορία και διδάσκονται μέχρι σήμερα, ως επιτεύγματα στρατηγικής οργάνωσης.
Οι λαοί, στην στρατηγική του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συνάντησαν το πανανθρώπινο μήνυμα της
οικουμενικότητας και στα λόγια του συμπυκνώνεται το ίδιο το καταστατικό του σύγχρονου μας
ΟΗΕ: «Σας εύχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ζήσετε ευτυχισμένοι μέσα σε ειρήνη. ΄Ολοι οι
θνητοί από δω και πέρα, να ζήσετε ως ένας λαός μονιασμένος για την κοινή προκοπή. Να έχετε την
οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς όπου θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα από τη φυλή.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι σε έλληνες και βαρβάρους. Δεν με
ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με μοναδικό
κριτήριο την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι έλληνας και κάθε κακός έλληνας είναι χειρότερος
από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιασθούν διαφορές δεν θα καταφύγετε στα όπλα, παρά θα τις λύσετε
ειρηνικά. Από τη μεριά μου, όλους τους θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς ….».
Ο Αλέξανδρος, διέδωσε στον γνωστό κόσμο της εποχής, πανανθρώπινα μηνύματα, μέσα από την
αποκρυσταλλωμένη γνώση της παιδείας του αρχαιοελληνικού πνεύματος που δέχθηκε. Στην ύστατη
πράξη του θανάτου του,την σορό του με τα χέρια ανοικτά, το θησαυρό σκόρπιο στο διάβα της νεκρικής
πομπής και το φέρετρο να βαστάζεται από τους κορυφαίους ιατρούς, δίδαξε το εφήμερο της ζωής, την
ματαιότητα των επίγειων επιτευγμάτων και την μηδαμινότητα του ανθρώπου μπροστά στην
θνητότητα. Τόσους αιώνες μετά, λαοί της ανατολής όπως οι Καλάς, διαδίδουν περήφανα τ ην καταγωγή
τους από τους μακεδόνες πολεμιστές και αναγνωρίζουν ως ιδρυτή, θεό και μυθικό ηγέτη τον Αλ
Ισκαντάρ.

Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016

Page 64