Geopolitics Magazine January - February 2016 | Page 65

Να νικήσει στρατούς και βασιλιάδες και να μεταδώσει σε άλλους τόπους την ιδιορρυθμία της ελευθερίας του, να αντισταθεί σε κατακτητές και να αυτοθυσιαστεί για την ελευθερία των άλλων. Κι ό,τι κι αν έκανε, δεν ξέχασε ποτέ τον όρκο του Στρατιώτη, ούτε κατέθεσε τα όπλα του, όσο κι αν διαρκούσε η ενδιάμεση ειρήνη μέσα στο χρόνο, γνωρίζοντας πως κάποια στιγμή, οι περιστάσεις θα τον καλέσουν να τα χρησιμοποιήσει. Ίσως, μέσα σε περιόδους που περιορίστηκε στην ενασχόληση της επιβίωσής του, το ανήσυχο πνεύμα του Έλληνα να προκάλεσε ενδοοικογενειακές διαφωνίες. Και ίσως, το πείσμα που καλλιέργησε σαν στρατιώτης, να μεγέθυνε τις εκάστοτε διαφωνίες σε όριο εμφύλιας διαμάχης, με ενίοτε δραματική κατάληξη. Αλλά, στην δύσκολη στιγμή, στο κέλευσμα της ανάγκης του εξωτερικού κινδύνου, παραμέριζε πάντα τις διαφωνίες και ακολούθησε το αυτονόητο της υπεράσπισης της ελεύθερης υπόστασής τους. Στο αδυσώπητο αλέτρι του γήινου χρόνου, που αλέθει λαούς και συνειδήσεις,ο Έλληνας, από τις ιδιότητες που καλλιέργη σε και υποδύθηκε ανά τους αιώνες, ξεχωρίζει αυτή του Στρατιώτη. Μάλλον είναι η μόνη υπόσταση που πάντα του ταίριαζε. Γιατί στην εξάρτηση της στολής του αυτής, διαθέτει μια αλάνθαστη πυξίδα που πάντα του έδειχνε την κατεύθυνση της πορείας του. Η πυξίδα αυτή, δεν είναι μαγνητισμένη στον γεωγραφικό βορρά αλλά στον βράχο που υπερασπίζεται. Πάνω στην σκονισμένη του ασπίδα, είναι χαραγμένα τα ονόματα της οικογένειάς του, των συμπατριωτών του όλων, που την κράτησαν πριν από αυτόν, ταγμένοι στο προαιώνιο καθήκον που ορκίστηκαν. Στην αιχμή του όπλου του είναι γραμμένη η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που δείχνει την ποθούμενη κατάσταση όταν πλήττει τον εχθρό που πολεμάει. Στο μέτωπο -την εξώπορτα του εγκέφαλου που επεξεργάζεται τον νου και την σκέψη του- φοράει το εθνόσημο που καθορίζει την ενότητα και την ομοιογένεια αυτών που εκπροσωπεί και αυτών που υπερασπίζεται. Κι αυτό το εθνόσημο έχει πάντα χαραγμένο έναν ΣΤΑΥΡΟ, για να του θυμίζει το παράδειγμα της θυσίας του ίδιου του Θεού που πιστεύει και ορκίζεται, για να του θυμίζει τους δικούς του σταυρούς που πολλές φορές συνάντησε στα σταυροδρόμια της Ιστορίας του κι επέλεξε, πάντα με πόνο, πάντα με θυσία, αλλά πάντα με την αλάνθαστη πυξίδα του γένους του. ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ «Αρχή του νικάν το θαρρείν», απόφθεγμα των αρχαίων σοφών τους, βρισκόταν χαραγμένο στις προμετωπίδες των γυμνασίων των Ελλήνων, στα παρασκευαστήρια των αρχαίων μαχητών. Από αυτά, αποφοίτησαν γενιές αμέτρητες Οπλιτών, που πύκνωσαν τις φάλαγγες των πόλεων- κρατών που υπηρετούσαν. Στη λιτή πανοπλία, από χαλκό και σίδερο σφυρηλατημένη, ξεχώριζε η ασπίδα, το δόρυ και το ξίφος, όπλα που οι ίδιοι οι κλητοί στο καθήκον συντηρούσαν και από τα χέρια των γονιών τους τα κληρονομούσαν με την βαριά ευχή: «Ταν ή επι Τας». Η ελληνική επικράτεια, απαρτίζεται από πόλεις-κράτη, με αυτόνομο εσωτερικό καθεστώς, δομή και οικονομία. Δεν λείπουν οι εσωτερικές προστριβές που φτάνουν σε ένοπλες συγκρούσεις, όμως, επικρατεί σαφής ομοεθνής συνείδηση, ειδικά σε εποχές εξωτερικής απειλής. ΠΕΡΣΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ Σε μια τέτοια εποχή, διασταύρωσαν τον δρόμο τους αρχαίοι λαοί, πάνω στο πέρασμα της πατρίδας των Ελλήνων. Λαοί περίτρανοι και περιούσιοι, υποτελείς στους Μήδες παντοκράτορες της ανατολής, ένωσαν την ένοπλη δύναμή τους και κίνησαν να πατήσουν τα ακρογιάλια και τα βράχια της φλούδας γής που κληρονόμησαν προγονικά οι Έλληνες. Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016 Page 63