Geopolitics Magazine January - February 2016 | Page 49
Γράφει η Χριστίνα Δεστούνη
πολιτικός επιστήμονας – διεθνολόγος
Αναζητώντας μία νέα αρχιτεκτονική για το ευρώ και την Ευρώπη.
Τα μεγάλα αδιέξοδα ενός μοναδικού εγχειρήματος.
Το ευρωπαϊκό εγχείρημα το 2016 συνεχίζει να μας προβληματίζει, αφού παραμένει εγκλωβισμέ νο σε
αδιέξοδα και προκλήσεις, μη δείχνοντας την προθυμία αλλά και την πυγμή για το μεγάλο βήμα προς την
έξοδο από την κρίση. Αν η Ευρώπη ήταν ένα κράτος το 2016 μάλλον θα ήταν ένα χρεοκοπημένο κράτος
τόσο οικονομικά όσο και θεσμικά. Συνάμα θα ήταν και πολ ιτικά διαλυμένη, μη διαθέτοντας μία ισχυρή
ηγεσία, η οποία θα αναλάβει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, να συντάξει και να υλοποιήσει μία νέα
προοπτική για το μέλλον της Ευρώπης.
Η ιστορία της Ευρώπης, τα τελευταία χρόνια, μοιάζει να γράφεται με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στο
παρελθόν. Δεν υπάρχει πια ένα κοινό όραμα, ένας κοινός στόχος που θα ενώνει τους λαούς αλλά η
πολιτική που εφαρμόζεται είναι εκείνη των «δύο μέτρων και δύο σταθμών». Μία πολιτική που έχει
νικητές και χαμένους, θύτες και θύματα. Η ΕΕ δεν αποτελεί πια ένα παίγνιο θετικού αθροίσματος, όπου
όλα τα κράτη μέλη έχουν κάτι να κερδίσουν, παραχωρώντας φυσικά μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας,
αλλά ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Έτσι γινόμαστε μάρτυρες της διπλής διχοτόμησης της όχι
μόνο ανάμεσα στον αναπτυγμένο βορρά και τον υπανάπτυκτο νότο αλλά και ανάμεσα στην προνομιούχα
Δύση και τη δύστυχη Ανατολή της Ένωσης, η οποία υποχρεούται λόγω γεωγραφικής θέσης να δεχτεί και
να διαχειριστεί μόνη της το πρ