Geopolitics Magazine January - February 2016 | Page 23

House Of Cards… Σήμερα, την ώρα που Γεωπολιτική σκηνή αλλάζει άρδην και η ανθρωπότητα βιώνει κοσμοϊστορικές αλλαγές, σε Πανορθόδοξη σύναξη που έλαβε χώρα το Μάρτιο του 2014 στο Πατριαρχείο αποφασίστηκε να διεξαχθεί τελικά νέα Πανορθόδοξ η Σύνοδος. Αυτή, σύμφωνα με την τότε απόφαση, θα πραγματοποιούνταν, για λόγους συμβολισμού, στο ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου είχε συνέλθει η Β΄ Οικουμε νική Σύνοδος. Σημειωτέων ότι ήδη από τη δεκαετία του 1920 συζητούνταν η διεξαγωγή μιας τέτοιας συνόδου, ενώ από το 1960 προετοιμάζετ αι το έδαφος, καθώς σχεδόν όλα τα Πατριαρχεία και οι αυτοκέφαλες ορθόδοξες εκκλησίες, αναγνώρισαν ότι υπάρχουν θέματα, σοβαρά θέματα που πρέπει να λυθούν από το σύνολο των ορθοδόξων. Όμως, ήδη από τη σύναξη των προκαθημένων του 2014, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα αγκάθια, τα οποία μπορούν είτε να αναβάλλουν τη σύνοδο είτε να την οδηγήσουν σε παταγώδη αποτυχία Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει ας δούμε λίγο τους δύο βασικούς παίκτες του ορθόδοξου εκκλησιαστικού House Of Cards: Το Πατριαρχείο της Μόσχας και ο Οικουμενικός Θρόνος. Το Πατριαρχείο της Μόσχας… Το Πατριαρχείο της Ρωσίας, συμμετέχοντας στις εργασίες της προπαρασκευαστικής συνόδου του 2014, μέσω του Πατριάρχη Κύριλλου, ξεκαθάρισε εξαρχής τις προθέσεις του με την επισήμανση, ότι για την Ρωσική Εκκλησία «Εμείς είμαστε πρώτα το έθνος». Πρόταξε έτσι την ανάγκη της ενότητας και της δύναμης του έθνους του, έναντι της ενότητας και της δύναμης και της οικουμενικότητας πρώτα της εκκλησίας. Έπειτα, σε μια πρωτοφανούς βεληνεκούς επίδειξη δύναμης, παρεμβαίνοντας επί των διαδικαστικών θεμάτων της Πανορθόδοξης Συνόδου, απαίτησε να συμμετέχουν με ψήφο οι ιεράρχες, όλων των ορθόδοξων επαρχιών και οι αποφάσεις να λαμβάνονται, όχι με πλειοψηφία, αλλά με ομοφωνία! Είναι σαφές ότι με αυτόν τον τρόπο, η εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας ήθελε να καταδείξει δύο πράγματα α) τη δυναμική της αριθμητικής υπεροχής της έναντι του Οικουμενικού Θρόνου και β) την δύναμη της επιρροής της στα μέλη όλων των υπολοίπων πατριαρχ είων και αυτοκέφαλων εκκλησιών. Ακολούθησαν «πυροσβεστικές» προτάσεις από τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο και τον Κύπρου Χρυσόστομο, οι οποίες καταρχήν βρήκαν…τοίχο. Τελικά η ίδια η ρωσική αντιπροσωπεία ήλθε να προκαλέσει την ανατροπή συμβιβαζόμενη κατά το ήμισυ. Δέχτηκε λοιπόν τη συμμετοχή μόνο 24 αντιπροσώπων ανά εκκλησία, με την κάθε μία από αυτές να έχει μόλις μία ψήφο. Η Κωνσταντινούπολη, αναγκάστηκε έτσι να δεχτεί το άλλο σκέλος της απαίτησης της Μόσχας, την προϋπ >3: