95
Alfred Möller en Jolique Möller
Vader en dochter
Twee generaties Rotterdamse ondernemers
Gevestigde orde en stormachtig talent
Autoschadeherstel en social media
Traditionele business en nieuwe business
Allebei op zoek naar nieuwe kansen
Op het heilige feest van het ondernemen
In een veranderende wereld
Een serie stevige gesprekken
Uit het leven gegrepen.
Alfred: Toch zie ik je daar graag, buiten je comfortzone.
Juist daar ontdek je waar je werkelijk toe in staat bent. En
dit gaat je in je hele carrière niet meer overkomen.
Jolique: Jij bent daar wel heftig in. Wij zijn het wel
gewend, kunnen het filteren, maar anderen krijgen daar
echt last van hoor.
Alfred: Ja, ik kan wel elke keer zeggen dat het allemaal
meevalt. Maar dat kan ik gewoon niet. Het valt namelijk
vaak niet mee. Duidelijkheid helpt beter dan doodknuffelen.
Jolique (tegen interviewer Frank Vijg): Elke
donderdag lunch ik met m’n vader. Samen met m’n
compagnon Michael van Lier. Dan nemen we de zaken
door. Onze problemen, onze pijn. Wat vind hij als oude
man?
Alfred: Ja, wrijf het er nog een keer in…
Jolique: We zitten in een start-up. Nu gelukkig wel in
een fase dat we geld verdienen, maar we willen sneller
groeien. Daar hebben we groeikapitaal voor nodig. Dus
wij op zoek naar een investeerder. Dat is in ons wereldje
de vanzelfsprekende weg. We waren trots dat best veel
mensen hun interesse in ons bedrijf toonden. Tot m’n
vader opeens vroeg: “Waarom zou je nu al verwateren?
En je haalt een bemoeial binnen, terwijl jullie zelf heel
goed weten waar je heen wilt. Waarom ga je niet naar een
bank?” Haha, een bank, daar hadden we helemaal niet bij
stil gestaan.
Alfred: Dat beeld van die banken is in het MKB heel
donker. Ze kunnen niets meer, ze willen niets meer, die
perceptie. De jongere generatie dénkt dus niet eens meer
aan banken en dat is niet altijd terecht.
Jolique: Binnen vier dagen hadden we een goed
gesprek met de juiste mensen en daarna volgde snel de
uitnodiging voor een pitch. Wij hebben gewoon een
geweldig concept, met een bewezen businessmodel en
supergoede groei. En ze kijken natuurlijk ook gewoon
naar ons, of er een goede kop op zit…
Dat heb ik inmiddels wél geleerd. Ondernemen is soms
dromen, maar onderaan de streep moet het wel uit
kunnen. Ik kom vaak mensen tegen met geweldige
ideeën. Van die gasten van de TU Delft bijvoorbeeld. Die
halen met hun goede plannen vaak veel geld op. Maar als
ik dan vraag of ze al wat hebben verdiend, kijken ze me
aan alsof ze water zien branden…
TEKST: FRANK VIJG
FOTOGRAFIE: JEFFREY DE REGT