19
COLUMN
Toch geen
zeewindmolens
voor de kust van
Hoek van Holland?
Jan D. Swart
journalist
Ergens in een darkroom van de provincie Zuid-Holland zit een heel nest macrobioten.
Allemaal van die fondantdozen. Allemaal GroenLinks. Allemaal thuis een hond die
geleerd is zeewier te vreten. Types Jesse Klaver, die zo’n beest expres uitlaten in de
buurt van een cafetaria en genieten dat het kwijl uit zijn bek loopt.
Eén voor één zijn ze involved met windmolens. Zo heet dat tegenwoordig: involved.
Kakkerstaal voor een geslaagde hersenspoeling. Als je dat vroeger zei, namen ze je op
in Maasoord. Allemaal lieverds die een beetje zijn doorgedraaid.
Jesse Klaver is ook gek op urine. Dat ventje houdt de hele dag zijn plas op om thuis
onder de douche zijn slurfje in een flesje te mogen steken. Hmmmm. Dop erop en je
hebt vloeibare biobrandstof. Of een lekkere warme kruik.
De eerste keer dat Klaver met een snottebel de nationale televisie haalde, wilde hij alle
Nederlanders op blote voeten in hun eigen urine laten spatten om doorspoelwater te
besparen. Mislukt natuurlijk. Nu bewaart hij het in een flesje. Vermengd met alcohol
schijnen ze er in laboratoria kunstmest van te kunnen gisten.
Deze zomer wilden ze bij de Vierdaagse bij wijze van proef 50.000 liter plaswater
aftappen. Als Klaver de kroegen langs was gegaan, had hij mengsmeerolie kunnen
krijgen. Kroegurine is namelijk dikker. Zit meer tarwe in. Hij moet nog een hoop leren.
Toch vind ik het een leuk ouderwets statiegeldmannetje. Nauwelijks de zandbak
ontgroeid. Nog maar net zindelijk. Uit de luier gelijk met zijn piemeltje een flesje in.
Dat is nog eens engagement.
Een jaar terug schreven vier burgemeesters met vier grote blote tenen ‘nee’ in het
zand. Ze wilden geen windmolens op zee. Wie wel? Ja, die darkroommannen met die
slurfjes en die net iets te nauwe flesjes, die wel. Die kunnen plassen als een reiger.
Vraagje.
Heeft u last van windmolens?
Ik niet. Ik vrees dat ik er inmiddels zo aan gewend ben, dat het nog maar weinig scheelt
dat ik ze mooi ga vinden. De rechtvaardig toegevoegde vraag is wel waar je ze
neerpoot. Er zijn sneue lui die werkelijk vinden dat dit ook op zee kan.
Oostvoorne en Rockanje zijn al verziekt door de industrie. Nu Hoek van Holland door
de Groenen. Nee toch? Om een gezellige halfgare urineplasser kan ik nog wel lachen,
maar zodra ze ons onze panoramavrijheid willen ontnemen, is castratie toch wel het
minste wat ik protestbeulen in overweging mag geven.
Ik vaar. Ik voer deze zomer van Rotterdam naar Zeeland in een klein kutbootje. De
route is met terugwerkende kracht via de ANWB op te vragen, dus u kunt me checken.
Zeeland staat stijf van die molens. Verscholen, dicht tegen het water aan, in het
verlengde van weilanden. Langs dijken waar alleen auto’s rijden. Ver van dorpen en
mensen. Laten we het daartoe dan ook beperken.
Gisteren Klaver nog even gebeld. Om het hem in te peperen. Maar hij nam niet op.
Waarschijnlijk stond hij in de douche met dat flesje te pielen.
JAN D. SWART