DE STAD
operatie ondernomen worden. Waar de zwendel zich ook mag
hebben genesteld, bij overheidsambtenaren, bij particuliere
wereldconcerns, of hulporganisaties, als giftige plant welks wortels
nog steken in nationaalsocialistische bodem, nergens mag die nog
veilig zijn.’
En dan vallen de namen. Er is in de havenstad gefraudeerd bij
H.A.R.K. (Hulp-Actie-Rode-Kruis), waar functionarissen goederen,
die bestemd waren voor getroffen gebieden, hebben aangewend
voor “eigen nutte”. De Stichting Kindertehuizen is opgelicht door
een hoofdadministrateur voor 1.700 kilo aan vleesrantsoenen,
300.000 broodbonnen en tienduizend liter melk. En landelijk is de
chaos nog honderd keer zo erg.
Gelukkig zijn er die dag ook betere berichten. Drie van de vijf
beursklokken zijn teruggevonden en zullen binnenkort weer
bimbambeieren. De Rijkstelefoon te Rotterdam heeft rechtstreekse
verbinding met Londen. Er hoeft zodoende geen gesprek meer via
Amsterdam te worden aangevraagd en de firma Klaren aan de
Oudedijk 171 geeft de verzekering dat zij het herstel aan “ondergoederen” vanaf nu in tien dagen tijd kan fixen. Telefoon: 22733.
Vijf cijfers.
Tot ongeveer 1960 zullen het er vijf blijven. 010 hoeft er nog niet
voor.
ACHTERGESTELD
Er komt ook buiten het centrum van Rotterdam schot in de
restauratie van het geschonden imago. De regering wordt
vanuit het stadhuis aan de Coolsingel onder druk gezet om
toestemming te verlenen voor de bouw van een nieuwe
luchthaven. Rotterdam zegt er recht op te hebben
DE ROTTERDAMSE BINNENSTAD IN 1953
FOTOGRAFIE: COLLECTIE GEMEENTEARCHIEF ROTTERDAM
omdat de stad al in 1920 met de ingebruikneming van het (tijdens
het bombardement vernielde) vliegveld Waalhaven meer vluchten
kon verstouwen dan het destijds - voor het militaire luchtdoeleinden - ingerichte Schiphol.
'Een deel van ons volk
moet het aandurven zijn
toekomst te zoeken in
grotere gebieden dan
eigen land'
‘Rotterdam voelt zich achtergesteld, want de regering zwijgt’,
schrijft De Tijd. ‘Er is voorgesteld om de polder Schieveen te
onteigenen, maar er komt geen antwoord. Het is griezelig stil.’
Dat is het niet als op 10 april 1946 na zes jaar afwezigheid het ss.
Nieuw Amsterdam, het vlaggenschip van de Holland Amerika, als
een grijze klomp afmeert aan de Wilhelminakade. Rotterdam is
ervoor uitgelopen en Nederland is op slag 3.598 repatrianten en
700 Engelse soldaten rijker. ‘Het scherm gaat op’, zegt ir. Cornelis
van Traa, de directeur van Stadsontwikkeling, op 10 april 1946 als
na zes jaar geheimschrijverij en elitair gebakkelei rond de theetuin
van de Van Nelle-fabriek, het plan tot wederopbouw van de stad
vanuit de benauwende ambtelijke schemer in het licht van de
openbaarheid wordt gebracht. ‘Moge de confrontatie met de
27