79
‘Als je succesvol bent, krijg je
makkelijk het gevoel dat je ook
altijd de juiste beslissingen neemt’
‘Ja, bij Heineken zit je echt in een gouden kooi. Uitstekende
arbeidsvoorwaarden, heel veel doorgroeimogelijkheden, in
binnen- en buitenland, het is allemaal goed. Eén van de sterkste
merken van de wereld. In 185 landen verkrijgbaar. Ik ben overal
geweest… WK’s, EK’s, Olympische Spelen. Allemaal door dat merk.’
‘Maar ik heb altijd moeite met… hiërarchie, zeg maar. Ik ben graag
zelf de baas. Het is me bij Heineken goed afgegaan hoor, maar
constant zelf kunnen beslissen, daar keek ik wel naar uit.’
‘In 2010 ontstond het moment eigenlijk vanzelf. Ik was een aantal
weken in Zuid-Afrika, voor het WK Voetbal. Prachtige tijd! Maar
ook zwaar. Onze klanten vlogen in. En dan wil de ene ’s ochtends
op safari en de ander wil het nachtleven in. Dus dan krijg je zelf
weinig slaap. Tijdens de terugvlucht dacht ik echt dat ik dood ging.
Dat signaal kwam wel goed binnen: deze tripjes moest ik niet te
veel meer maken.’
‘Een jaar later raakten we in gesprek over mijn volgende stap in het
bedrijf. Juni 2011. Toen heb ik na het eerste gesprek het besluit
genomen om aan het einde van dat jaar te vertrekken.
Tja, hoe was dat? Ik ben na dat gesprek eerst naar het graf van mijn
moeder gegaan. Dat doe ik altijd als er grote dingen spelen.
Meestal hoort m’n partner het als tweede.’
‘Mijn moeder overleed toen ik vijftien was. Ze werd gecremeerd en
er is toen geen plek gemaakt waar ik nog heen kon. Dat heb ik
alsnog gedaan toen ik mijn eerste kind kreeg. Een gedenksteen, op
Hofwijk. Als ik daar ben… dat geeft me altijd wel een goed gevoel.
Ik kan daar gewoon vijf minuten huilen, soms zit ik er gewoon en ik
kom er ook met m’n kinderen. Het geeft een bepaalde rust.’
‘Ja, toen, nadat ik m’n baan bij Heineken had opgezegd, heb ik daar
verteld dat ik bang was, maar dat ik voelde dat ik het moest doen…
Het is misschien een raar verhaal, maar Derek Ogilvie is bij me
thuis geweest. Ik vertelde wel veel bij dat graf, maar ergens zocht
ik toch ook naar een soort bevestiging of goedkeuring. Het ging
niet goed in mijn huwelijk, ik stond zakelijk gezien voor grote
beslissingen…’
‘Nee, dat vind ik zelf ook, dat occulte past eigenlijk helemaal niet
bij me. Je geeft de controle een beetje uit handen; dat is voor
iemand met mijn karakter bijzonder vervelend. Ogilvie kwam
binnen, gaf me een knuffel, deed z’n schoenen uit en ging in
kleermakerszit voor het raam kinderliedjes zitten neuriën. Maar
net toen ik wilde zeggen dat dit bij mij niet ging werken, zei hij: laat
me je nou vier dingen vertellen van je moeder en kijk daarna maar wat
je wilt.’
‘Ja, toen vertelde hij één-op-één wat ik met m’n moeder op haar
sterfbed heb besproken. Dat wist helemaal niemand, dat had ik
nooit met iemand gedeeld. En hij heeft me toen, vanuit m’n
moeder, een hoop vertrouwen gegeven. Zo van ja jongen, je mag
gewoon je hart volgen. Dat heeft me later veel geholpen.’
‘Maar goed, ik had dus zeven maanden om iets nieuws te vinden.
Kijk, als je zo’n baan hebt opgezegd, dan valt er veel van je af. Heel
veel… Altijd maar die telefoon, dat geleefd worden, daar ben je dan
vanaf. Maar ik heb ook op oudejaarsdag met tranen in m’n ogen m’n
bureau leeg staan ruimen. Ik heb de mooiste tijd van m’n leven toch
bij Heineken gehad. En de momenten van angst over wat je kwijt
raakt en de lol van wat je tegemoet gaat, die wisselen elkaar af.’