9
wereld toch ook op te wachten? En sites, bladen en kranten
moeten ook worden gevuld.'
Het dobberend bos is daar een goed voorbeeld van, vertelt Van
Zon. 'Dat plan lag er al een tijdje toen ik kwam, maar de
uitvoering was maar niet op gang gekomen. Ik moest er als
zakelijk leider lang op kauwen. Wat moesten we hier mee?
Uiteindelijk bedacht ik dat we het dobberend bos wel konden
aanbieden aan de stad, tijdens het tienjarig bestaan van ons
bedrijf. Dát moest het verhaal gaan worden, zo werd het plaatje
compleet. Door die aanpak haakten opeens allerlei partijen
belangeloos aan en kwam het proces alsnog in een versnelling.'
Het idee van Van Zon werkte. Op de opening van het dobberend
bos kwamen dit voorjaar journalisten uit de hele wereld af,
nieuwsgierig naar het beeld van de groeiende bomen in bakken
op het water.
Op die opening vielen jullie elkaar dolgelukkig
in de armen. Dat was hét bewijs dat twee van
zulke eigengereide ondernemers goed kunnen
samenwerken.
Van Zon: 'Absoluut. Ik heb dit in het verleden overigens al eens
meegemaakt, met mijn vroegere zakenpartner Herman Vaanholt.
Wij waren destijds ook twee eigenwijze mannen, maar we hadden
daarvoor een speciale constructie bedacht. In ons bedrijf Project
Support hadden we allebei onze eigen terreinen. Soms kwamen we
ergens niet uit, maar dan besliste diegene op wiens terrein het zich
afspeelde. Dat gebeurt nu ook, en zo hoort het.'
Everaert: 'Wij verrijken elkaar. Van die samenwerking geniet ik
volop. Maar elkaar veranderen, doen we niet hoor. Vincent en ik
delen niet eens dezelfde kunstsmaak!'
Vincent, jij maakte ook mee dat die chemie
ontbrak. Je was als aandeelhouder betrokken
bij het faillissement van het bedrijf van Marlies
Dekkers.
'Ja. Je mag best weten dat ik veel pijn heb gehad van de manier
waarop Marlies destijds handelde. Nog steeds eigenlijk. Ik
probeer dat ook nog steeds recht te zetten. Het belangrijkste is
dat ik aan de buitenwereld kan laten zien hoe er toen zakelijk is
gemanipuleerd. In de aanloop naar een pre-pack, een flitsfaillis
sement waarna een bedrijf weer doorstart, is het makkelijk om
zaken te manipuleren. Daarin zit mijn strijd. Daarom heb ik
verhoren bij de rechtbank aangevraagd, om uit te spitten wat er
toen is gebeurd.'
Hoe plaats je die gebeurtenis in je zakelijk
leven?
Van Zon: 'Kijk, soms gebeuren er gewoon bizarre dingen.
Positieve en negatieve. Het meest bizarre toeval in mijn leven is
hoe ik met mijn bedrijf Project Support plotseling aan de slag
kon voor Microsoft. Ik was in de jaren negentig veel in New York,
op zoek naar Amerikaanse opdrachtgevers. Een Amerikaanse
vriend zei op een ochtend tegen me: 'Joh, wat zit je nou in New
York te doen? Moet je niet in San Francisco zijn? Daar gebeurt
het!' Ik dacht: wat moet ik daar? Ik kende er bijna niemand, op
een oude zakenvriend na. Maar ik ging toch en belandde daar op
het kantoor van die zakenvriend. Dat mocht ik wel even
gebruiken. Met de mensen die daar die dag ook zaten, raakte ik
aan de praat. Eén daarvan had net contact gehad met Microsoft.
Wij deden precies waar zij naar zochten! Internationale direct
marketing! Voor Amerika was dat al heel gewoon, maar voor
Europa nog helemaal niet. Het was een godsgeschenk! Naar zo'n
opdracht waren we al drie jaar op zoek, en opeens lag die klus
daar. Letterlijk in de la van een bureau in een kantoor waar ik
48 uur eerder nog helemaal geen idee van had dat ik er ooit zou
komen. Niet veel later hadden we opeens de opdracht van
Microsoft binnen. Die was groter dan iedere klus die we ooit
eerder hadden gedaan. Uiteindelijk kreeg Microsoft een belang
in ons bedrijf dat 40 procent van onze omzet vertegen
woordigde.'
Dat succes is ook het begin van jouw eigen
fortuin.
Van Zon: 'Ons bedrijf ging uiteindelijk naar de beurs. Dat werd
een succes. We wilden graag financieel onafhankelijk worden en
ik werd het, op mijn zesendertigste. Ik heb daarna nog een tijdje
geprobeerd op het strand te gaan liggen, maar daar werd ik
chagrijnig van. Ik wilde ontwikkelen en bedenken! Het maat
schappelijk ondernemen dat ik nu met Mothership doe, is toen
eigenlijk begonnen.'
Moet een gefortuneerde ondernemer iets teruggeven aan de maatschappij? Zie je dat als een
morele verplichting?
Van Zon: 'Ik vind wel dat je, als ondernemer die wat geld op de
bank heeft staan, goed moet nadenken wat je doet. Ik kan alleen
maar zeggen: ik haal zelf veel plezier uit een beetje tijd en geld in
maatschappelijke dingen investeren. Dat kan ik dus iedereen
aanraden. Maar een verplichting? Nee, dat niet.'
Mothership lonkt naar Dubai, wil er misschien
zelfs wel een kantoor openen. Aan ambitie geen
gebrek.
Van Zon: 'Wat ik nu in Dubai meemaak, is zo'n déjà-vu! Ik
ontmoette toevallig iemand uit die stad op een bijeenkomst op
het stadhuis. Een bijeenkomst waar ik eigenlijk weinig zin in had,
maar ik ging toch maar. Impulsief ben ik niet lang daarna naar
Dubai afgereisd. Een bezoek met grote gevolgen, weten we nu.'
Everaert: 'Want in Dubai hebben we nu zoveel dingen in aanvraag!
Dat is 25 procent van wat we in Nederland aan projecten in
ontwikkeling hebben. Terwijl we hier elf jaar bezig zijn, daar nog
geen elf weken.'
TEKST: ANTON SLOTBOOM
FOTO: VINCENT VAN DORDRECHT