52
U bouwde snel naamsbekendheid op, totdat een brand begin
jaren tachtig uw hele kraam in de as legde…
Bram: ‘Een heftige periode, ook omdat ik zelf behoorlijke brandwonden
opliep. De slang van een gasfles was gaan lekken en veroorzaakte binnen
de kortste keren een enorme vlammenzee. De brand was echter nog niet
geblust of ik dacht bij mezelf: Vervelend, maar morgen moet ik wel weer
open. En vrij snel is me dat ook gelukt. Zaterdag fikte de hele tent af en
dinsdag was ik weer open. Met een paar flinke stappen terug in de tijd, dat
wel. Op een oud aanhangwagentje plaatste ik oude ovens die ik met
staalborstel weer had laten blinken. Olie erin en bakken maar weer! Ik
ben na dat ongeluk nog alerter geworden en ben dankbaar voor alles wat
ik daarna heb bereikt. De successen maar ook de grappige momenten,
zoals een zwerver die stiekem een hele rol papier onder mijn zeiltje
meepikte. ‘‘Tja, anders heb ik geen toiletpapier’’, riep hij. Nou, neem maar
mee dan, haha. Daar kan ik nu op teren…’
‘Zaterdag fikte de hele tent af
en dinsdag was ik weer open’
Ínmiddels zijn we 50 jaar verder en u bent met pensioen. Mist u
het werk?
Bram: ‘Ik sta nu al een jaar of zeven niet meer in de winkel, dus ik ben het
gevoel met de werkvloer wel een beetje kwijtgeraakt. Maar missen doe ik
het absoluut niet. Ik ben ook niet van de ene op de andere dag gestopt maar
heb geleidelijk afscheid genomen met het geluk dat ik de boel kon overdra-
gen aan mijn zoon en neef. Daardoor kan ik me er af en toe nog tegenaan
bemoeien. Maar mijn vrije tijd nu is ook erg belangrijk. Ik heb altijd veel
gesport. Surfen, tennissen, fietsen en paardrijden. Daar kom ik nu nog meer
aan toe. Of pingpongen. Bij de entree van ons hoofdkantoor staat een gro-
te pingpongtafel, cadeau gekregen van franchisenemers en medewerkers.’
Wesley en Rocco, herkennen jullie jezelf in de oude meester?
Wesley: ‘Ik ben natuurlijk dag en nacht met mijn vader opgegroeid dus het
is er bij mij echt met de paplepel ingegoten. Zeker tot mijn 21 e ging het
thuis voor mijn gevoel altijd over de zaak. Daarna konden we het wat
meer loslaten maar omdat ik op dat moment ook voor mezelf begon, in de
Hoogstraat, stelde ik het alsnog op prijs met pa te kunnen sparren als dat
nodig was.’
Bram: ‘Dan had hij overdag gescoord als een idioot en kwam ik als
perfectionist ’s avonds nog met puntjes van kritiek. Dat had ik best minder
kunnen doen en daar heb ik tot op zekere hoogte ook wel spijt van. Toch is
het fijn om te zien hoe die jongens zich nu met hart en ziel voor de zaak
inzetten en mij er soms ook nog bij betrekken. Dat maakt het makkelijker
afstand nemen. Had een onbekende de zaak overgenomen, dan had ik een
zak geld gekregen en hier nooit meer binnengestapt.’
Rocco: ‘Onze kinderen zijn nog te jong of op andere vlakken actief, maar
mijn schoonzoon is wel werkzaam binnen het bedrijf. Daarnaast heeft
Bram zelf nog voor een tweede leg gezorgd, dus wie weet wat zij in de
toekomst nog gaan doen. Maar wat dat ook is, zolang ze hun passie maar
volgen. Bij ons in de winkel, op de administratie- of marketingafdeling of in
een ander bedrijf, daarin zijn ze helemaal vrij.’
FRANK WAALS
Waar staat Bram Ladage anno 2018?
Wesley: ‘We hebben een fantastisch jubileumjaar achter de rug dat begon
op 10 april 2017 met een eerbetoon van de wethouder in het stadhuis en
mooie woorden van Dirk Kuyt in De Kuip, en tot en met 9 april van dit jaar
kan iedereen op zijn verjaardag een gratis zak patat komen halen.’
Rocco: ‘We denken zelfs na over een verlenging want het is echt een
supergave actie gebleken. Het is nu eerst overleggen met alle franchisenemers
afzonderlijk hoe zij daar in staan, maar wat mij betreft gaan we ermee
door.’
Eén van die franchisenemers is Jim Wuijster van de vestiging op
Zuidplein, die opvalt door zijn enthousiasme en aanstekelijke
verkooptechnieken. Is dat ook wat jullie de afzonderlijke filiaal-
managers willen laten uitstralen?
Wesley: ‘Jim vertegenwoordigt op een goede manier ons zogenoemde
Patat-DNA, waarbij de P staat voor passie en plezier, de A voor aandacht,
de T voor teamwork, de A voor authenticiteit en de T voor theater waar
Bram het al eerder over had. Als medewerker kun je ervoor kiezen om
simpelweg je dag vol te maken of er een feestje van te maken. Wij gaan
uiteraard voor dat laatste.’
Rocco: ‘In 1987 zijn onze eerste winkels ontstaan en we geven mensen de
kans om van verkoopmedewerker op te klimmen naar leidinggevende die
op termijn de winkel overneemt en onder onze naam in eigen beheer
verder gaat. Op die manier bestaan er nu al vele winkels die patat
verkopen maar ook een concept waarbij we de stoven, door Herman den
Blijker ontwikkeld, aanbieden in de vorm van gourmets.’
‘Keihard tegen de mensen
ingaan, heeft geen enkele zin’
Inmiddels ook buiten Rotterdam…
Rocco: ‘We zitten nu ook in Tilburg, waar men eerst wel even wil zien wat
die jongens van boven de rivieren precies komen doen. En we zijn ook de
andere kant op gegaan, bijvoorbeeld naar Utrecht. Daar kom je weer
medewerkers tegen die strikt op tijd komen, exact op tijd weer naar huis
gaan en alle regeltjes kennen. Rotterdammers willen nog weleens te laat
komen maar werken ook langer door als het moet. Zo zie je overal
verschillen.
Bram Ladage in het nieuwe Feyenoord-stadion, zou dat wat zijn?
Wesley: ‘Daar hebben we wel over nagedacht maar uiteindelijk is twee
keer drie kwartier op slechts zeventien wedstrijddagen toch te kort om de
kwaliteit van ons versproduct op zo’n locatie te kunnen bieden. Bovendien
stroomt het stadion sneller leeg wanneer er is verloren dan wanneer de
tegenstander met 3-0 wordt opgerold. Het zou een mooie locatie zijn
maar voor het product dat wij willen bieden is een plek in de stad
uiteindelijk toch beter. Of er moet een plek komen waar je elke dag
terecht kunt, zonder afhankelijk te zijn van een Eredivisie-speelschema.’
JEFFREY DE REGT