“Kuyrik dövdüler ama ben onları da anlıyorum” di-
yen Garo Suriye’den gelen bir takım insanların “çe-
teler” kurup, yereldeki “delikanlıların” hem işlerini
hem de gururlarını kırdıklarını uzunca ve ayrıntıları
ile anlatınca hayatın gördüğümüzden de tuhaf oldu-
ğuna bir kez daha ikna oldum.
Garo 6 yaşında Kemal Sunal filmleri sayesinde ilk
kez tanıdığı İstanbul’u yakından görünce çok sev-
miş. Havasını, suyunu, gündelik yaşamını, simitini,
vapurunu sevdim işte diye geçiştirmeye çalışırken
aklıma bir soru takıldı. “Garo, Türk arkadaşlarından
ayrılmak zor olmadı mı?” diye sorunca hüzünlendi.
Aşık olmuş Garo İstanbul’da. “Hafta’da 2 kere geli-
yordu, uzun kahverengi saçlarına fön çekiyordum,
öyle tanıştık” derken bir tuhaf oldu Garo.
Bildik hikaye, gündelik hayatın dertleri yine bir aşkı
çok tanıdık bir biçimde katletmiş. Ermenilik ve Türk-
lüğü aşar gibi olmuşlar da, “Nerede oturacağız, ya-
tak takımını kim alacak, düğün yemekli olacak mut-
laka” konuları evreye girince rüyadan hızla uyanmış
Garo “Bana annenlere söyle Halep’teki evi satsınlar
parayı bize yollasınlar diyor. Aşkım diyorum, sevgi-
lim, füze düştü bizim mahalleye, fotoğrafları göste-
riyorum, neyi kime satacaklar. Yok ama anlamıyor
kız, kınayı nerde yapacağız diyor, olmadı kısaca”
diye anlatıyor Garo iç çekerek.
Ermenistan Rehberi
Garo İstanbul terk ettikten sonra Yerevan’ı çok
sevmiş. “Bir yerin senin olması, oraya kendini ait
hissetmen, Ermenisin diye yolda dayak yemeye-
ceğini bilmek güzel” diyor.
Büyük hayalleri var, kazancından şimdi de
memnun ama hedefleri 4 ortak yaptıkları işi 5 yıl
sonra 4 ayrı güzellik salonu haline getirebilmek.
Özel hayatından da oldukça memnun. “Kızlar
güzel, kaprisli değiller” diyor.
Merkezde kiraladığı küçük ama şirin evinde, kız
arkadaşı Maryam ile otururlarken geçen gece,
bir an sesizlik olmuş. Maryam “Keşke, her gece
beraber uyusak, her sabah beraber uyansak”
demiş. Garo “Bak ev bu, beni da zaten biliyo-
sun, tüm bunlar sabit kalabilecekse, ne zaman
istersen evlenelim” demiş. İki gün sonra Mar-
yam’ı istemeye gitmiş Garo, annesi ve babası da
füze düşen mahallelerinden online kız isteme
merasimine katılmışlar, dünürleri ile hoş-beş et-
mişler.
Kısacası herkes mutlu, yakında düğün var. Aşk
bizi ister istemez dünyanın her köşesinde yaka-
lamazsa, düğünler kurulmazsa, bebekler doğ-
masa ve ümit olmazsa şu hayatın pek de çekile-
cek tarafı yok aslında…
111