Arka Sahnesinde Hayat
Ebru Aydın
“Bir Süreyya ki mütebessim çehresi
Gökkubbe dua dua açar huşu perdelerini “
Kaç ânı ödünç saydı
Borcuna bu denli sadık değilken zaman
Kaç mutluluk harmanlandı
Gençliğin avare aktığı ân
Mecnun gecelerin zanlısı
Leyla gündüzlerin tutuklusuyduk
Ne çok hüzün yutkunmadı boğazıma dizilen
Sanırım dündü o gün
Hissetmeden akıp giden...
Ömrün bereketini acziyle bekledi insan
Çeyreğini yaşadım derken
Belki de son bilete harcadı
Cebindeki zaman kırıntılarını
Arka sahnesinde hayatın...
Ortasında mı ki vaadin çırpınan ibresi ?
Yoksa kapıya sessizce yanaşmakta mI o ölüm habercisi?
Kıyamında beklerken tevekkülün
İnce ince akıyor Zaman
Usulca sessiz ve hissetmeden
Narkoz almış hücreler gibi