Vaveyla
Ş iir
Ebru Aydın
Kırık bir mızrap ve yanık bir ney üflerde ruhumu derinden
Hüzün türküsünde en derûni güftesin Vaveylâ
Sabrım boğazımı kilitleyen bir duvar gibi sarıyor
Yakıyor da ruhumu adınla bestelenen nağmeler
İsmin anonim bir türküde yankılanıyor
Ve titriyor ruhum besteler can çekişirken derinden.
Bil ki Vaveylâ
Öylece sensiz, kalakaldım zindan köşelerinde
Köle olup satıldım da aşk pazarında
Yusuf’a kuyuda ben arkadaştım Vaveylâ
Zindanlarda yokluğunla tanıştım
Ve hamdım, piştim, yandım Mecnun olup aşk kazanında
Sınanırdım, zamanın koyu renkleriyle
Boğardı ruhumu yelkovan çılgın hasedi ile
Gülüşün bir bahardı hayatımın penceresinden açılan
Rüyalarım olmasa nerede görürüm seni Vaveylâ
Ve nerede anlatırdım sana sevdamın yedi rengini?
Kör bir bıçak gibi kanatıp
Ve gittiğin günden beri
Yüreğim târumar
Ve hâlâ ülkemin sokakları sensiz hazin Sonbahar.
8