Vaveyla
Ş iir
Ebru Aydın
Boğazım düğümleniyorken
Zor şimdi
Bu şehir sessiz, viran
Kuşlar bile uçmaz oldu penceremden bakınca
Toprak, rüzgarla yağmuru çağırırken bağrına
Sığıntı bir hüzün dolu, yalnızlık yağıyor avuçlarıma
Sokaklarda sessizlik, boş anlamsız bakışlar
Sıska yalnızlıklar içinde vedâna puslu bir sitem var
Ve gittin gideli saatlere takılıyor gözlerim
Akrebi sokuyor zamanın
Her bir hücremi usulca.
Sahi visaline daha kaç vakit var Vayeylâ?
Uçurtmaları sana uçursam, ulaşır mı göğe sevdamız?
Ve ulaşır mı dolunayın kulaklarına fısıldatan selamımı
Yeter ki
Bulutlar kaplamasın göğün kucağını
Ve ıslatmasın ayrılıklar sevda bucağımı
İpini sık tut da umudum kaçmasın yüreğinden Vaveylâ
Kıyısı limana değmeyen bir denizin tam ortasında
Martılar konuyor omuzlarıma
Selamı sabahı yok bu mevsim ada vapurlarının
Ve simit kokmuyor ellerim de doyasıya
Poyraz mı dersin, karayel mi
Essin bir meltem savursun seni bana
Sığ bir sensizliği yazıyorum
Aşk'a tanık yakamozlara
7