Dokunma – Ahmet Taş
Bu dalların nasibi değilmiş renkli çiçekler
Bu rüyaların soyut zamanları değil!
Gri çiçekler daha açmamış
Bulmamışlar bu dünyanın yolunu
Bulmamışlar bizi.
Ne olur dokunma !
Yeşermesin yapraklarım
Renk gelmesin yüzüme
Dokunma!
Kabuklarım arasındaki karıncalar
Gülmesinler bu saatten sonra.
Veya dokun
Ölüler bir kere dirilir.
Anlıyorum gece kadar güzelsin
Gece kadar sessiz...
Ama benim anlamak istediğim
Bu değil!
Benim Anlamak istediğim,
Nehir gibi şiirlerime akan gözlerin...
Bir gün gelse
Ve o nehir çağlasa yine
Gözlerimin önünde.
Kalbim çılgın bir yanardağ olsa
Gözlerim düşünce omuzlarına.
Bu suskun halim dile gelse
Adın düşse ovadaki ırmakların
Sert ve güzel kayalıklarına.
Ve bir şiir yazsam
Hiç görmediğim o karanlığına
Pul pul kar taneleri düşse
Sevdamın yamaçlarına.
63