Dilhane Nisan Sayısı nisan | Page 12

KIRGINLIKLAR Bana sevdiğini söylemen Biraz geç kalmışlıktır Kahvaltısız evden çıkışım Ve her defasında hazırlıksız yakalanmışım bir fotoğrafta Şehrin kanı çekilmiş gibidir her sabah Aç karnına içilen sigaralar Ve yollarda izini bırakarak yürüdüğüm hüzün Beni bulamayacaklar Kışın üşütemediği kadınlara Ve elleri buruşmuş balıkçılara sordum bu yolculuk nereye Kim tutuşturdu elimize bu yanlış adresleri Kavuşulacak gibi hiç değildi Ama yaşanılacak Demek ki yalnızlığa bir ad verilemiyor Ciddi konuşunca yüzü asılıyor herkesin Hep bir yalana muhtaç yaşıyor insan Çünkü kırgınlıklar büyütüyor aşkı Ve her kavuşma bir tehdit unsurdur Mutluluk aşkla ölçülmüyor Ayrılırken kimseye söz verilmez Ve hiçkimse kendi değildir mutluyken Seni bir saç tokası ele verir Benim hâlâ yüzüm kızarıyor Ellerim yer ararken Oysa buradaydık Ve hiç bitmeyecek gibiydi burada oluşumuz Ellerim cebimde yürüdüm yürüdüm yürüdüm Acaba dünya beni görmüş müdür? İbrahim Varel 12