JAZZ BILZEN
REVISITED
Peter uit Gent was jarenlang een trouwe fan van
Jazz Bilzen. Hij miste geen editie. Telkens met
een Volkswagenbusje en de vrienden van toen.
Intussen is er veel veranderd: getrouwd, huisje,
tuintje, carrière, kinderen ... Vandaag treedt Peter
in de voetsporen van zijn vroegere ik. Met vrouw
Moniek én een hybride gezinswagen in plaats van
dat funky busje.
Waarom ik nu per se naar Bilzen wil? Moeilijk
te zeggen. Misschien wil ik me wat wentelen in
nostalgie. Ik heb alvast een ‘Jazz Bilzen’-playlist
gemaakt voor in de auto. Deep Purple, The Kinks,
Cat Stevens, The Clash, Elvis Costello, Blondie,
Herman Brood, The Cure en The Police. Niet te
geloven dat die ooit allemaal naar dat kleine stadje
in Haspengouw afzakten.
Alles op wandelafstand
Bilzen lijkt niet veel veranderd. Een vriendelijk
stadje dat je met open armen ontvangt.
Die gastvrijheid begint al in de ondergrondse
parking; de eerste twee uren zijn gratis. Waar
vind je dat nog? Bezoekers kuieren er rustig, doen
een terrasje, slaan een praatje op straat. Niet de
anonieme drukte van een grote stad. De auto heb je
niet nodig. Alles ligt op wandelafstand.
Levendige retrospectieve
Jazz Bilzen liep van 1965 tot 1981. Een eeuwigheid
geleden. Maar de legende leeft nog altijd.
Het stadhuis – ik herken het gebouw meteen –
is nu ook toeristische dienst. Hier prijken oude
festivalaffiches. Met een touchscreen grasduinen
we door de edities. Cat Stevens! Dat roept beelden
op. Love, peace, flower power. Ooit kwam ik
speciaal voor hem. Tja, jeugdzonde.
In Het Borrehuis komen nog meer herinneringen
naar boven. The Stage, een retrospectieve, geeft
een blik achter de schermen van het festival.
Met foto’s, beeld en geluid. Daarna gaat het
richting Park Haffmans, waar de sculpturen van
de al even legendarische Ever Meulen pronken.
14
170329_cultuurbijlage_Opmaak_vD9.indd 14
24/05/17 11:34