BLENDED BINGE WATCH
Opinie
In discussies over onderwijs komen bepaalde karakteristieke thema ’ s telkens terug , zoals ontplooiing van talenten , aansluiten bij de leefwereld van de leerling , zelfstandig leren , zelf ontdekkend leren , de natuurlijke creativiteit van het kind . Het Platform Onderwijs-2032 grossiert in deze thematieken , allerlei denktanks lusten er wel pap van , de OECD vent ze over de band van de PISAtests uit in de wereld . Het interview in BlendEd # 1 met Eric Sheninger is kenmerkend voor de in deze zin progressieve schoolleider . Het gekke is nu dat dit in het onderwijsveld breed gedeelde gedachtegoed typisch niet wordt beleefd als een specifieke ideologie met een naam , maar als een vanzelfsprekende werkelijkheid , doorgegeven van de ene generatie van pedagogen naar de volgende .
Op het niveau van vernieuwing van onderwijssystemen zien we dat Michael Fullan dit gedachtegoed niet benoemt maar het wel helpt verspreiden ( Canadese ‘ vernieuwingen ’ in bijvoorbeeld Alberta ). In een interview over zijn boek Stratosphere ( op YouTube ) doet hij overigens wel tal van uitspraken die karakteristiek zijn voor het progressivisme . Is Fullan , geen pedagoog maar socioloog , ook een progressivist die dat van zichzelf niet weet ?
Maar niet iedere leraar neemt genoegen met dit van generatie op generatie doorgegeven en soms van bovenaf opgelegde progressivisme . Zo vertelde Tom Bennett op ResearchEd Amsterdam ( februari 2016 ) hoeveel moeite het hem heeft gekost om helder te krijgen dat hem als aankomend leraar een hoop pedagogisch wensdenken op de mouw was gespeld . Hoog tijd om deze ideologie scherp te krijgen , en hem zowel voorouders als een naam te geven . Het
gaat om een ideologie , omdat dit gedachtegoed met de rug naar de wetenschap staat - soms ook nadrukkelijk zo wil staan .
Een paar dingen vallen de kritische buitenstaander al gauw op : er wordt in de pedagogische provincie heel , heel veel beweerd , maar meestal zonder vermelding van bronnen ( anders dan aanbeden leermeesters , het lijkt me niet nodig hier een lijstje van te geven ). Als buitenstaander met psychologie als achtergrond voel ik me terechtgekomen in een kabinet van onzinnigheden , en vraag ik me af hoe dit in vredesnaam kan blijven bestaan ; en alweer : waar komt dit gedachtegoed vandaan ? Als buitenstaander maar wel als onderwijsonderzoeker gaat het bij het zien van dit gedoe in het primair en secundair onderwijs kriebelen : aan deze pseudowetenschap moet per ommegaande een eind komen . Tja , maar hoe leg ik dat uit ? Het zou helpen om de bronnen van deze progressieve pedagogiek te vinden , een zoektocht waar ik sinds ‘ Waarom Daan en Sanne niet kunnen rekenen ’ van Jan van de Craats mee bezig ben .
Onlangs kwam mij een bescheiden boekje van Kieran Egan onder ogen , met de onbescheiden titel Getting it wrong from the beginning . Our progressivist inheritance from Herbert Spencer , John Dewey , and Jean Piaget . Egan heeft de moeite genomen de pedagogische literatuur van zo ’ n anderhalve eeuw door te nemen op wortels en continuïteit van het pedagogisch gedachtegoed dat sinds Spencer ( ca 1860 ) ‘ progressivisme ’ heet . Ik ben hem bijzonder dankbaar voor het vele werk . Ook voor Egan was het lastig dat auteurs makkelijk ideeën van voorgangers overnemen zonder deze te noemen .
71
<<< inhoudsopgave