Een beslissing die bij de jongens en Claus niet echt in goede aarde viel, het was niet volgens de afspraak die zij eerder heeft gemaakt met haar gezin.
Het lijkt bijna een vloek, want weer was er op een hoogtijdag van Beatrix veel rumoer. Op 30 april 1980, de dag van haar inhuldiging ontploften er opnieuw rookbommen en de aankondiging van de regeringsoverdracht van de net afgetreden Juliana op het balkon van het Paleis op de Dam was een beschamende vertoning. Straatkeien vlogen door de lucht, winkelruiten sneuvelden, politieauto’s werden bekogeld en de ME voerde de hele dag charges uit.
Hoe anders had Beatrix zich deze bijzondere dag voorgesteld, hoe goed heeft zij zich er op voorbereid en hoe overtuigd was, ondanks alles, toch haar eeuwige glimlach. Nachtenlang was zij bezig geweest met het schrijven van haar inhuldigingsrede. Het moest iets bijzonders worden, omdat ze wist dat tot in lengte van dagen er uit deze speech zou worden geciteerd. Een week voor de inhuldiging was Beatrix haar stem kwijt, uit nervositeit en alle lapmiddelen werden uit de kast gehaald om deze kwaal te behandelen. Gelukkig keerde de stem een dag voor de inhuldiging terug. Nooit eerder in de geschiedenis is het voorgekomen dat een vorst de troon aanvaardt onder dit soort erbarmelijke omstandigheden.
Amsterdam leek meer op een belegerde vesting dan op een stad waar feest werd gevierd. ‘Geen woning, geen kroning’, ‘Trix is niks’, zijn maar enkele van de leuzen die door de stad overal hoorbaar en zichtbaar waren.
SCHERPSCHUTTERS HEBBEN HUN PLAATS INGENOMEN
Klokslag acht uur ’s morgens werden de historische 101 saluutschoten vanaf het koninklijk fregat De Ruyter afgeschoten. Een groot gedeelte van de binnenstad van Amsterdam was al vanaf ’s morgens vier uur afgesloten en de veiligheidsmaatregelen waren gigantisch. Op bijna iedere straathoek stonden politie, scherpschutters en helikopters paraat. Voor het eerst sinds 166 jaar was de abdicatie en de inhuldiging op één dag gepland.
’s Morgens om dertien minuten over tien kwamen Juliana en Beatrix met hun familie naar de Mozes en Aaronzaal in het Paleis op de Dam. De jurk van Beatrix was een ontwerp van mevrouw Theresia Vreugenhil-Werdler, haar vaste couturière. Een japon van blauw witte mousseline met plissérok, een licht decolleté en doorzichtige mouwen. Opvallend was de pierrot kraag afgezet met blauwe pailletten. Juliana tekende eerst, dan volgden Bernhard, Beatrix en Claus. Pijnlijk moment toen de autoriteiten moesten tekenen: de inkt van de vulpen was opgedroogd. Snel werd een inktpot gehaald en de pen gevuld. Juliana zag het geamuseerd aan, Beatrix enigszins geïrriteerd. Een lief moment als Juliana de hand van Beatrix vastpakt en haar iets in het oor fluisterde. De klokken luiden, Beatrix is koningin en Juliana weer prinses.