Tina vertelt: ¨ Ik kom uit een gemixt gezin. Mijn moeder komt uit Haïti en mijn vader komt uit het Caribisch gebied. Ze noemen mij dan vaak ook een echt passioneel persoon door de twee verschillende culturen. Ik heb nog twee zussen. Ik ben de middelste. Mijn oudste zus is elektro ingenieur en mijn jongere zus is bijna afgestudeerd voor arts. Zingen doe ik mijn hele leven al. Ik kan me nog herinneren dat ik samen met mijn oom optrad toen ik een jaar of drie was. Mijn oom is in Haïti een hele bekende zanger.
Ik deed ook vaak toneelstukjes voor mijn ouders om zo te laten zien dat ik ook wat in mijn mars had. Ik wilde aandacht en nodigden mijn vriendinnen uit, om zo bij mij thuis optredens te geven voor mijn ouders. Toen ik een jaar of 9 was, vroeg ik mijn moeder: ¨Mam ik wil graag op zangles?” In eerste instantie was mijn moeder het daar niet mee eens. Toch bleef ik door zeuren en uiteindelijk zei mijn moeder Oké laat dan maar eens zien wat je kunt en doe voor mij maar eens eens auditie. Ik moest dus aan mijn moeder bewijzen dat ik echt kon zingen.
Ik zong toen het nummer: 'Colors of the Wind’ van Pocahontas. Mijn moeder stond versteld. Het heeft toch nog tot mijn twaalfde geduurd voor ik op zangles mocht. Ze wilde zeker weten dat het geen bevlieging was¨.
Uiteindelijk ben je operazangeres geworden, hoe is dat zo gekomen?
Tina vertelt: ¨Ik heb auditie gedaan op het conservatorium voor de opera kant. Dit komt omdat mijn zangleraar mij vertelde dat ik daar echt talent voor had. Ook deed ik auditie voor de pop/rock opleiding. Ik wilde hoe dan ook naar het conservatorium. Ik werd aangenomen voor de klassieke kant. Mijn mentor en nog steeds een beetje mijn coach zei tegen mij. ¨Tina, jouw stem is uniek, daar moet je wat mee doen¨ en zo ben ik operazangeres geworden. Ik begon met audities te doen voor verschillende opera's en steeds in de hoofdrol of zoals dat in operatermen heet. Ik zong de solo´s. Inmiddels heb ik door heel Amerika gestaan in verschillende operavoorstellingen.
Vorig jaar heb ik door Italië getourd met een operavoorstelling. In het voorjaar van 2019, heeft mijn agent/manager een aantal audities geregeld in Duitsland.
Mijn oudere zuster belde mij op een morgen en vertelde dat er audities waren voor de Washington Nationals, het nationale honkbalteam, om het volkslied te zingen. Ik heb vervolgens een email gestuurd met daarin enkele video´s van mijn optredens en de reden waarom ik dit zo graag wil doen. Het is namelijk een eer om op te treden voor het nationale publiek en om eerlijk te zijn: ik hou gewoon van optreden en in de 'picture' te staan! Een week later kreeg ik antwoord, dat ik auditie mocht doen. Er waren ongeveer 2000 aanmeldingen gekomen en er werden 100 mensen uitgenodigd om auditie te doen.
Meteen na mijn auditie werd ik geïnterviewd door de nationale TV en zij waren onder de indruk. Dat gaf een goed gevoel. De volgende dag werd ik al gebeld door de agent van de Washington Nationals. Daarna stuurde hij mij een lijst van alle thuiswedstrijden. Dat zijn er ongeveer tachtig per seizoen. Of ik wilde kijken welke datums ik zou kunnen. Ik wist niet wat ik hoorde.
Ik weet dat ik voor het eerste optreden in zo'n groot stadion heel erg nerveus was. Het is namelijk heel moeilijk om in een stadion goed te zingen, omdat al het geluid in een soort galm terugkomt.
Toen ik daar stond en alle ogen op mij gericht waren, vielen alle zenuwen van mij af en heb ik het volkslied uit volle borst gezongen. Het was fantastisch en het klonk ook nog heel goed.
Inmiddels ben ik alweer gevraagd voor het nieuwe seizoen.
Ook ben ik druk Duits aan het leren, want voor mijn audities in Duitsland
moet ik de Duitse taal enigszins onder de knie krijgen.