De tweeling Nick en Niels vertellen hun bijzondere verhaal.
TEKST EN INTERVIEW: JENNY MINNEN
We zijn drie maanden te vroeg geboren op 27 juli 1990. Niels op de natuurlijke manier en (ik) Nick met een keizersnede. Daardoor volgde een lange periode in het ziekenhuis. Eenmaal thuis hadden we een alarm om de hartslag te controleren tijdens het slapen. We ontwikkelden ons motorisch erg langzaam, maar met de tijd werden we wel steeds drukker en drukker qua gedrag. Zo erg dat er na drie jaar een opname plaatsvond op een medisch kleuterdagverblijf.
Na een korte observatie kregen we de stempel 'zwakzinnig'. Die stempel ging bij ons het ene oor in en het andere weer uit. We hadden nog geen kans gekregen om ons te ontwikkelen. Vanaf toen is ons mam gaan knokken voor ons. De keuze was dat we volledig intern in een instelling moesten of thuis met alle zorg van ons mam. Die beslissing was bij haar snel genomen. Alles heeft ze opgezegd er voor en mams is volledig voor ons gegaan. Vele zware jaren volgden maar we hielden vol.
Na drie instellingen was er nog steeds geen duidelijkheid en we kregen alleen maar stempels opgeplakt: A.D.H.D., autisme en noem maar op. Uiteindelijk kwamen we in aanmerking voor een genetisch onderzoek. Uit dit onderzoek kwam de diagnose dat we beiden identiek dezelfde chromosomen afwijking hebben. Er is een translocatie ontstaan bij één chromosoom en bij twee andere ontbreekt een stukje. Zeer uniek, want er is geen derde persoon op de wereld die dit ook zou kunnen hebben. Er was nu wel duidelijkheid maar het was niet te genezen. Toch hebben wij alle kansen gekregen om gewoon alles te proberen.
Dat ging soms niet goed, maar ook vaak wel!