Armen Mkheyan Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ | Page 61

ԱՐՄԵՆ ՄԽԵՅԱՆ

Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ

ՊԱՏՄՎԱԾՔՆԵՐ

տվեցի բժշկին, նոր ամեն ինչ պարզ դարձավ: Հասկանո՞ւմ ես,
նման մեկ նոպա, ու կարող ես էլ չարթնանալ...
Գոռի ձայնը դողաց:
-Գոռ, խնդրում եմ, փոխանակ ես լացեմ, դո՞ւ ես լացում,
հանգստացիր: Հասկացիր, անհնար է վիրահատությունը, եթե մեկ
հույսի նշույլ լիներ կարելի էր մտածել վիրահատության մասին,
բայց չկա: Դրա համար գոնե ես կփրկեմ մեկ ուրիշի կյանքը, ով
հավատում է հրաշքներին:
Գոռը զարմացած նայեց Վահրամին: Նրան թվաց, որ Վահրամը
զառանցում է, բայց երկու վայրկյան հետո գլխի ընկավ, թե ինչ
նկատի ունի եղբայրը:
Ներս մտավ նույն բժիշկը, ում տեսել էր երեկ Վահրամը:
-Արդեն արթնացել ե՞ք: Երեկ մեզ լավ վախեցրիք: Ինչպե՞ս եք
զգում ձեզ:
-Երեկվանից ավելի լավ:
-Մենք ձեր եղբոր հետ խոսում էինք ձեր առողջական վիճակի
մասին, կարծում եմ, անհրաժեշտություն կա մնալ այստեղ`
կրկնակի հետազոտվելու համար:
-Այն թղթերը կրկնակի հետազոտության արդյունքն են: Ինչպես
տեսնում եք, ու որքանով որ ես եմ հասկանում իմ բժշկական
կրթությամբ, վիրահատությունը գրեթե անհնարին է:
-Թողեք այդ ամենը մենք որոշենք…
-Ոչ, ոչ, ես ուրիշ առաջարկ ունեմ:
Բժիշկը հանեց V