Armen Mkheyan Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ | Page 52

ԱՐՄԵՆ ՄԽԵՅԱՆ

Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ

ՊԱՏՄՎԱԾՔՆԵՐ

-Սուրճ կուզե՞ք:
-Ո՛չ, շնորհակալություն:
Օրիորդն էլ հարց չտվեց` հասկանալով, որ տնօրենին ոչինչ
հարկավոր չէ, շրջվեց դեպի դուռը:
-Անի՛, - կանչեց Վահրամը:
Անին շրջվեց.
-Այո՞:
-Շնորհակալ եմ...
Անին մի փոքր զարմացավ: Առաջին անգամ էր, որ իրեն
բարձրաձայն շնորհակալություն էր հայտնում: Վահրամը
բավականին զուսպ էր բառերն արտասանելիս: Անգամ
շնորհակալություն հայտնելը միայն գլխի մեկ շարժումով էր
արտահայտում: Անիի դեմքին փոքրիկ ժպիտ խաղաց:
-Խնդրեմ...
Հազիվ էր Անին փակել աշխատասենյակ