Armen Mkheyan Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ | Page 51
ԱՐՄԵՆ ՄԽԵՅԱՆ
Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ
ՊԱՏՄՎԱԾՔՆԵՐ
«Այս աշխարհը կա միայն այն պատճառով, որ մենք կանք այս
աշխարհում, իսկ առանց մեզ այն կմնա միայն ուրիշների համար»:
Վահրամը չէր էլ հիշում` որտե՛ղ էր կարդացել այս բառերը, բայց
դրանք արդեն մի քանի օր գլխից դուրս չէին գալիս: Վառեց
ծխախոտն ու մոտեցավ պատուհանին: Գլուխն էլի պտտվեց:
Բացեց պատուհանը, ու թարմ օդը փողոցային աղմուկի հետ
խուժեց աշխատասենյակ:
Դուռը թակեցին: Երբ շրջվեց, գործավարուհին արդեն բացել էր
դուռը:
-Պարոն Տիգրանյան, այն թղթերն են, որ պահանջել էիք:
-Դիր սեղանին, լա՞վ,- ծուխն արտաշնչելով` խոսեց Վահրամը:
Գործավարուհին թղթապանակը դրեց սեղանին:
53