Armen Mkheyan Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ | Page 46
ԱՐՄԵՆ ՄԽԵՅԱՆ
Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ
ՊԱՏՄՎԱԾՔՆԵՐ
Երբեք չէր եղել, որ այդքան շուտ ճանապարհ ընկնեի:
Արթնացա առավոտյան
03:00-ին, թեպետ ընդամենը երկու ժամ
առաջ էի պառկել: Մեքենան պետք է մոտենար 04:15-ին:
Բավական ժամանակ կար ճամպրուկը դասավորելու համար,
չնայած գիտեի, վերջին պահին միշտ էլ մի բան մոռանալու եմ:
Ճանապարհը երկար ու դժվար էր լինելու: Մեկնում էինք
Հայաստանի ամենհարավային բնակավայրեր՝ Մեղրի ու Կապան:
Փոքր ժամանակ էի եղել այնտեղ ու գրեթե ոչինիչ չէի հիշում, բայց
հաճախ էի լսել ոլորուն ճանապարհների ու հատկապես Մեղրի
քաղաքի բարիքների մասին: Հավատացած էի, որ հիանալի
ուղևորություն էր սպասվում, բայց որ այդքան անականկալներով
ու էքստրիմ պահերով հարուստ, չէի պատկերացնում:
Առավոտյան հինգն էլ չկար Երևանից դուրս էինք եկել:
Կատակում էինք, զվարճանում, երաժշտություն լսում մեկ մեկ
48