Armen Mkheyan Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ | Page 15
ԱՐՄԵՆ ՄԽԵՅԱՆ
Աշնան անձրևի հետ արցունքի մի կաթիլ
ՊԱՏՄՎԱԾՔՆԵՐ
նրբությունների: Ինչե՜ր ասես որ չէին պատահել աշխատանքի
բերումով, սակայն դրանք ստիպել էին որ ավելի մեծ փորձ ու
հմտություն ձեռք բերի լրատվության և լրագրողության
ասպարեզում: Նայեց ժամացույցին, արդեն պետք է այստեղ
լինեին: Այսօր դատախազության ներկայացուցիչը իսկապես
կկարմրի, իսկ անմիջապես դրանից հետո հոդվածը կտեղադրվի
համացանցում: Այս անգամ հաստատ դատախազությունն
ստիպված կլինի հանդես գալ հաղորդագությամբ, չէ՞ որ խոսքն
անմիջապես վերաբերվելու է գլխավոր դատախազության
աշխատակիցներից մեկին, այնպես որ թող չկարծեն թե իրենք`
լրագրողները՝ ձեռքները ծալած սպասում են միայն նրան, թե ինչ
իրենց կհրամցնեն:
Անկախ լրագրողական ցանկացած հետաքննություն ավելին է
տալիս, քան նրանց հետաքննությունները: Պատճառը մեկն է՝ ըստ
իրենց, ավելորդ տեղեկությունը կվնասի գործին (հիմարություն,
զուտ ժամանակ խնայելու և գործի ընթացքն «իրենցով» անելու
փորձ): Օրեր առաջ նրա կատարած հետաքրքիր բացահայտումը
նոր լույս կսփռի ամեն ինչի վրա: Հիմա հասկանալի է թե որն է
պատճառը, որ չեն ցանկանում ավելի բացահայտ խոսել:
Հայաստանի Հանրապետությունում տարեկան ինքնասպանություն են գործում 250-300 մարդիկ, որոնց մեծ մասը կրոնական
հողի
վրա.
գումարած նույն հողի
վրա
կատարված
սպանությունները, ինչպես այս դեպքը: Մայրը իր երկու
երեխաներին՝ չորս և վեց տարեկան, սեփական ձեռքերով կախել
էր,
խեղդամահ
արել,
հանուն
ինչի՞,
որո՞նք
էին
դրդապատճառները: Պաշտոնական վարկածն անգամ չէր
հիշատակում կրոնական կազմակերպության մասին, որի
շարքերը համալրում էր մանկասպան մայրը, ավելին այդ
կազմակերպությունն անմիջապես հերքել էր, որ մարդասպանը
կապ ունի իրենց հետ և դա բացահայտել գրեթե անհնարին է: Բայց
հանցագործության
վայրում
հայտնաբերված
աղանդավորականների մեծաքանակ գրականությունը բացարձակ այլ բան էր
ասում:
17