նության համար: Չէին պատկերացնում. դա դեռ ոչինչ, նաև
սառել էին՝ գիտակցելով, որ ակամայից կարող է մարդասպան դառնային, եթե գնդակներից մեկը դիպչեր ինձ: Ամեն
դեպքում նման դիմադրության էլ չէին սպասում և ապշել
էին:
– Լավ թարգե՜ք, – գոչեց մեկ ուրիշը, – ախպեր գնա՜,
շառ ե՞ս, գլխիցդ ձե՞ռ ես քաշել, կգյուլլե՜նք կթաղե՜նք ստե,
տեղդ էլ չեն իմանա, գնա՜ քո ճամփով:
– Հաստա՞տ չեք խփել…, – նորից հարցրեցի այդ
մարդուն, որը երևա