χωροταξία με τέτοιο τρόπο , ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες του αυτοκινήτου οι οποίες δημιουργήθηκαν με την εξάπλωσή του . Μια ιδεολογική (" πολιτιστική ") επανάσταση θα χρειαζόταν για να σπάσει αυτόν τον κύκλο . Προφανώς , αυτό δεν αναμένεται από την άρχουσα τάξη ( είτε αριστερή είτε δεξιά ).
Ας κοιτάξουμε , όμως βαθύτερα αυτά τα δύο σημεία : Όταν εφευρέθηκε το αυτοκίνητο αποσκοπούσε στο να προσφέρει σε μερικούς από τους πολύ πλούσιους ένα εντελώς καινούριο προνόμιο : αυτό του να μετακινείσαι πολύ γρηγορότερα από οποιονδήποτε άλλον . Κανένας τους μέχρι τότε δεν το είχε ονειρευτεί αυτό . Η ταχύτητα όλων των λεωφορείων ήταν τελικά η ίδια και για τους φτωχούς και για τους πλούσιους . Οι άμαξες των πλουσίων δεν κινούνταν καθόλου γρηγορότερα από το κάρο ενός αγρότη και τα τρένα μετακινούσαν οποιονδήποτε με την ίδια ταχύτητα ( δε διαφοροποίησαν την ταχύτητά τους μέχρι την στιγμή που άρχισαν να ανταγωνίζονται το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο ). Έτσι , μέχρι το τέλος του αιώνα , η κοινωνική ελίτ δεν ταξίδευε με διαφορετική ταχύτητα από τον απλό λαό . Το αυτοκίνητο θα τα άλλαζε όλα αυτά . Για πρώτη φορά οι ταξικές διαφορές θα επεκτείνονταν στην ταχύτητα και στα μέσα μεταφοράς .
Αυτά τα μέσα , αρχικά , έμοιαζαν απρόσιτα στις μάζες - ήταν τόσο διαφορετικά από τα κοινά μέσα . Δεν υπήρχε καμία σύγκριση μεταξύ του αυτοκινήτου και των άλλων μέσων : το τρένο , το ποδήλατο ή την άμαξα .
Προνομιούχοι άνθρωποι ταξίδευαν με αυτόνομα κινούμενα οχήματα που ζύγιζαν ένα τόνο τουλάχιστον και είχαν εξαιρετικά πολύπλοκα μηχανολογικά όργανα , που κρυμμένα από την κοινή θέα , γίνονταν ακόμη πιο μυστηριώδη . Μια σημαντική μεριά του μύθου του αυτοκινήτου είναι ότι για πρώτη φορά άνθρωποι οδηγούσαν ατομικά οχήματα , των οποίων οι μηχανισμοί λειτουργίας τους , τους ήταν εντελώς άγνωστοι και η συντήρηση και ο ανεφοδιασμός τους ήταν θέμα ειδικών και μόνο . Εδώ είναι και το παράδοξο του αυτοκινήτου : [ 8 ]