die groeiende aanvraag na kosprodukte,
insluitende proteïenbronne, te voorsien.
Die landbousektor moet ook toenemend
aanpasbaar wees in ‘n wêreld wat snel
verander. Hieroor het Dr. Van Zyl gesê: “Die
daarstel van voedselsekerheid te midde van
uitdagings in die sektor maak ons navorsing
krities belangrik vanuit ‘n ekonomiese en
ontwikkelingsoogpunt.”
Hierdie veranderinge het ’n beduidende
invloed op opleiding en navorsing. Dr. Van Zyl
verduidelik dit soos volg: “Die veranderende
konteks en nuwe uitdagings in hoër onderwys
en die landbousektor noodsaak ons om
anders ons aanbod en onderrig te dink.”
Die departement, een van die oudstes in
die land, is daarom aan die voorpunt wat
betref die gebruik van nuwe tegnologieë om
veekundige en verwante bedrywe te help
vernuwe.
“Ons lei nie meer soseer landboupraktisyns
op nie maar professionele wetenskaplikes,
wat ook met sukses tot boerdery kan toetree
en of in bedryfsverwagtinge kan voorsien,”
het hy verduidelik. Studente wat graad
AgriKultuur |AgriCulture
kry in die departement werk, onder meer,
as konsultante, entrepreneurs, tegnici,
landbouvoorligtingsbeamptes, in produk-
ontwikkeling of as bestuurders in veekunde
en verwante bedrywe. Hulle word onderrig
in die studie van die voeding, teling, fisiologie
en produksie van plaasdier- en wildspesies,
insluitende wild- en akwakultuurspesies.
Landbou-onderrig is van die duurstes
aan ‘n tersiêre instelling (naas medies en
ingenieurswese) omdat gespesialiseerde
fasiliteite en heelwat praktiese ervaring word
benodig. Dit noop universiteite om toenemend
vennootskappe met die privaatsektor te
sluit, met betrekking tot beide opleiding en
navorsing. Dr. Van Zyl glo universiteite gaan
voortaan daarom al hoe meer op hul self
aangewese wees om finansiering vir navorsing
te verseker.
Oor die komende paar jaar wil Dr. Van Zyl
poog om nouer bande met die (landbou)
sektor te fokus. “Dit is van sleutelbelang
dat ons toepaslike opleiding verskaf en
navorsingsuitsette lewer wat die ekonomiese
lewensvatbaarheid van landbou in ons streek
en elders op die vasteland kan help verseker.”
37