Dr Vlok Ferreira
Nasionale Tegniese Bestuurder Herkouers,
RCL FOODS ANIMAL FEEDS BUSINESS UNIT
Indien boere nie goeie beplanning toepas kan aanvullende voeding die grootste
enkele koste faktor binne hul skaapboerdery verteenwoordig. Deur aan die
volgende faktore aandag te gee kan voerkostes in die strawwe ekonomiese tye
wat boere tans beleef ‘n groot besparing bewerkstellig.
1.
Die kritieke voedingstadiums (laat dragtigheid en
laktasie) in die reproduksiesiklus van die ooi moet
saamval met die tyd van die jaar wanneer die meeste
aangeplante weiding of natuurlike weiveld beskikbaar
is. Indien bogenoemde nie in aanmerking geneem
word by bestuursbesluite kan dit direk lei tot ‘n
verhoogde koste en ‘n minder effektiewe aanvullende
voedingsprogram. Bemarkingsdatums vir bv.
slaglammers moet egter hiermee versoen kan word.
Dit is egter belangrik om daarop te let dat die seleksie
vir meerlinge die voedingsbehoefte van die ooi laat
styg en die gevoeligheid van voedingspanning laat
toeneem. ‘n Styging in die aantal meerlinge of die
verkorting van die laminterval sal hoër
voedingsbehoeftes of ‘n verskuiwing van die spesifieke
behoeftes na ander tye van die jaar veroorsaak. Dit is
egter belangrik dat die voeding van die ooi oor ‘n
jaarbasis beskou word en nie as individuele
produksiestadiums in isolasie nie. Deur aan die
korrekte voedingsbehoeftes van die ooi te voldoen
verseker die boer ‘n ekonomiese lampersentasie,
speenpersentasie, groeitempo by lammers en
wolproduksie.
2.
Voorkom oorbeweiding te alle tye. Die doel van
aanvullende voeding is om slegs voedingstof-tekorte in
die weiding aan te vul om sodoende die dieet meer
gebalanseerd te maak. Sekere genotipes is ook beter
aangepas in ‘n spesifieke omgewing wat tot laer vlakke
van aanvullende voeding kan lei, indien enige nodig.
3.
Verdeel ooie in groepe volgens hul aantal
fetuses, aantal lammers wat soog, ouderdom van ooie
(volwasse of jongooie) en liggaamskondisie.