79
Center) στο Γρήνμπέλτ Greenbelt, του Μέριλαντ δήλωσε σε μια
πρόσφατη του εργασία στο Astronomical Journal ότι ο ίδιος και η
ομάδα του έχουν φέρει την ερευνητική κοινότητα του πλανήτη Δία πιο
κοντά στην απάντηση αυτή.
Αυτή η κινηματογραφική απεικόνιση τοποθετεί τον θεατή σε μια
προσομοίωση πτήσης μέσα και, στη συνέχεια, έξω από την ανώτερη
ατμόσφαιρα του πλανήτη Δία στο σημείο που βρίσκεται η Μεγάλη
Ερυθρά Κηλίδα. Δημιουργήθηκε συνδυάζοντας μια εικόνα από τον
απεικονιστή JunoCam που υπάρχει στη διαστημοσυσκευή Τζούνο της
NASA με μια κινούμενη εικόνα η οποία έγινε από υπολογιστή. Η
προοπτική αρχίζει περίπου 2.000 μίλια (3.000 χιλιόμετρα) πάνω από
τις κορυφές των νεφών του νότιου ημισφαιρίου του πλανήτη. Η στήλη
στα αριστερά δείχνει το υψόμετρο κατά τη γρήγορη κάθοδο, ενώ ένας
δεύτερος μετρητής δίπλα σε αυτή τη στήλη απεικονίζει τη δραματική
αύξηση της θερμοκρασίας που συμβαίνει καθώς η προοπτική αλλάζει
μιας και οι καταδύσεις γίνονται όλο και πιο βαθύτερες. Τα νέφη
στροβιλίζονται καθώς η προοπτική της ταινίας περνάει από τη
Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα. Τέλος, η θέαση μας αλλάζει και πάλι καθώς
ανεβαίνουμε από τη Κηλίδα.
Δείτε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=uj3Lq7Gu94Y
Παρατηρώντας από επίγεια τηλεσκόπια σε κυματομορφές ευαίσθητες
στη θερμική ακτινοβολία που διαρρέει από τα βάθη της επίμονης
καταιγίδας του Δία, τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, ανίχνευσαν τις
χημικές υπογραφές του νερού πάνω από τα βαθύτερα νέφη του
πλανήτη. Η πίεση του νερού, συμπεραίνουν οι ερευνητές, σε
συνδυασμό με τις μετρήσεις τους για αέριο που να περιέχει Οξυγόνο,
και Μονοξείδιο του άνθρακα, υποδηλώνουν ότι ο πλανήτης Δίας έχει
2 έως 9 φορές περισσότερο οξυγόνο από τον Ήλιο. Αυτό το εύρημα
υποστηρίζει θεωρητικά μοντέλα και μοντέλα προσομοίωσης
υπολογιστών που έχουν προβλέψει την ύπαρξη άφθονου νερού
(H 2 O) στον Δία από οξυγόνο (Ο) δεσμευμένο με μοριακό Υδρογόνο
(Η 2 ).
Η αποκάλυψη αυτή έκανε μεγάλη αίσθηση δεδομένου ότι το πείραμα
της ομάδας θα μπορούσε εύκολα να αποτύχει. Η Μεγάλη Ερυθρά
Κηλίδα είναι γεμάτη από πυκνά νέφη, γεγονός που καθιστά δύσκολο
τη διαφυγή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας εμποδίζοντας έτσι τους
αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για τη χημική κατάσταση που
επικρατεί μέσα της.