136
(αστεροειδείς, μετεωρίτες), αφενός μας μας προβληματίζει, και
αφετέρου μας κάνει να αναθεωρούμε τις γνώσεις μας για το πόσο
βίαιο ήταν το Ηλιακό μας Σύστημα στα...νιάτα του. Ωστόσο μόλις
πρόσφατα, τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από την αποστολή
Dawn της NASA, η οποία φθάνει τώρα στο τέλος της αφού ερεύνησε
με επιτυχία και τον αστεροειδή, πλανήτη νάνο πιο
σωστά Δήμητρα (Ceres), έφερε στο φως την πιθανότητα
η ανάμνηση του αστεροειδή Εστία να μην είναι και τόσο ...καλή όσο
πιστεύαμε.
Ο αστεροειδής Εστία, από τη αποστολή Dawn. Εικόνα: Βικιπαίδεια .
Από τη μία πλευρά, οι κρατήρες οι οποίοι δημιουργήθηκαν από
πτώσεις άλλων ουράνιων αντικειμένων πάνω στην επιφάνεια της τα
τελευταία 4 δισεκατομμύρια χρόνια, φαίνεται να έχουν σβήσει τα ίχνη
των πολύ παλαιότερων που σχηματίστηκαν στον λεγόμενο
περιαστρικό, η περιηλιακό δίσκο (circumsolar disk). Από την άλλη
πλευρά, το πιθανότερα μεγαλύτερο πάχος του φλοιού αυτού της
κρούστας αν θέλετε, σε σχέση με αυτό που πρότειναν οι μετεωρίτες
τύπου HED (όπου η αποστολή Dawn επιβεβαίωσε ότι είναι
θραύσματα του αστεροειδή Εστία τα οποία έπεσαν πάνω στη Γη)
κάνει τις πληροφορίες που παρέχονται από την επιβίωση της
κρούστας αυτής πολύ ασαφείς.
Άρα λοιπόν, αρχίζουμε από την αρχή; Τα αποτελέσματα μιας
διεθνούς ομάδας ερευνητών με επικεφαλής τον Diego Turrini του
Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Πλανητολογίας INAF-IAPS, στη Ρώμη,
τα οποία δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Icarus, διατείνονται
διαφορετικά. " Όλα έχουν να κάνουν με την αλλαγή της
προοπτικής μας, με το πως δηλαδή βλέπουμε τα πράγματα, όπου
αντί να εστιάζουμε μόνο στα καταστροφικά αποτελέσματα των
πτώσεων (από ουράνια σώματα) όπως κάναμε μέχρι τώρα, θα
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/