4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 84

37.1 Ο βραβείο: Δεύτερη ευκαιρία- Καμουτσή Στεργίου Δανάη
Αγλαΐα , 3ο Γυμν. Αγίας Βαρβάρας
Νύχτα. Μαύρο φόντο στολισμένο με μυριάδες χρυσές πούλιες. Ο
ασημένιος δίσκος της σελήνης δεσπόζει στο σκοτεινό βελούδινο
καμβά της έναστρης αυτής χειμωνιάτικης νύχτας. Τα σκυλιά ανήσυχα
τριγυρίζουν στους δρόμους, ψάχνοντας ένα μέρος να περάσουν την
νύχτα. Οι επιγραφές νέον των μαγαζιών αναβοσβήνουν ρυθμικά, ενώ
νεκρική σιωπή βασιλεύει στους δρόμους και τα σκονισμένα σοκάκια.
Ένα πέπλο ομίχλης σκεπάζει την κοιμισμένη πόλη, ενώ τα ερμητικά
κλειστά παραθυρόφυλλα με τις χρωματιστές γλάστρες τους, δίνουν
στην πόλη μια απόκοσμη ομορφιά.
Ησυχία. Η πόλη αναπαύεται. Όμως, ξαφνικά, ήχοι από ένα
ξεκούρδιστο πιάνο, σπάνε την σιωπή. Οι νότες εγκαταλείπουν το
δωμάτιο, όπου δημιουργήθηκαν, από το ολάνοιχτο παράθυρο.
Μπλέκονται με το παγωμένο, χειμωνιάτικο αεράκι και χορεύουν
απαλά με τις κάτασπρες νιφάδες. Από το παραθύρι εκείνο, έμπαιναν
δίχως φειδώ οι ψυχρές ανάσες του Βοριά, κάνοντας τα γερασμένα
χέρια ,που γλιστρούσαν γρήγορα πάνω στα πλήκτρα, να τρέμουν. Το
πρόσωπο του άντρα εκείνου, ήταν αυλακωμένο από ρυτίδες και στην
ματιά του ζωγραφιζόταν όλη η απαθής περιφρόνηση κάποιου παλιού
οικογενειακού πορτραίτου. Tα άσπρα πουπουλένια μαλλιά του,
τύλιγαν περίεργα το κρανίο του, κάνοντας το να μοιάζει σαν
ανεμοδαρμένη πικραλίδα. Κρυστάλλινα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια
του και πότιζαν τα ωχρά μαγουλά του. Ήταν μόνος. Μια δυσάρεστη
μυρωδιά από καπνισμένα τσιγάρα πλανιόταν στον αέρα κάνοντας την
ατμόσφαιρα σε εκείνο το δωμάτιο μελαγχολική.
Ο ηλικιωμένος αυτός άντρας ,με σφαλιστά μάτια και ένα πικρό
χαμόγελο που άφηνε να φαίνεται η άσπρη τεχνητή οδοντοστοιχία του,
ένιωθε πως κάθε νότα ήταν και μια μαχαιριά στην ταλαιπωρημένη
84