4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 72

27.Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018 , Αγγελοπούλου Μαρία ,
1o ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας
Εκείνη περπάταγε κι’ εκείνος πιστά ακολουθούσε πίσω της βήμα-
βήμα, δίχως να διαμαρτυρηθεί, δίχως να νιώθει να κουράστηκε ούτε
μια στιγμή. Ήταν το φως που αυτός είχε επιλέξει για να τον οδηγεί
στο μακρύ δρόμο της ζωής.
Ήταν η επιλογή το γι’ αυτό και δεν ένιωσε ποτέ αρνητικά, αρνητικά
φορτία να διαπερνάνε τα κύτταρα του σώματος του. Δεν ένιωσε ποτέ
πως του έλειπα κάτι οτιδήποτε κι’ αν ήταν αυτό.
Ένιωθε πλήρης, γεμάτος, ολοκληρωμένος, τέλειος. Δεν ένιωθε,
ήταν! Η αγάπη και η αφοσίωση που έδειχνε στο πρόσωπό της
έδειχναν να μην έχουν τέλος.
Και όντως έτσι ήταν!
Την αγαπούσε τόσο που από την πρώτη ματιά που αντάλλαξαν έως
την τελευταία πνοή του, δεν έπαψε ούτε ένα δευτερόλεπτο να της
φωνάζει:
«Σ’ΑΓΑΠΩ» δίχως να μιλήσει, δίχως να βγαίνει φωνή από το στόμα
του.
Η αγάπη του εκδηλωνόταν καθημερινά όλο και πιο πολύ κι’ αυτό ήταν
που την κράταγε τόσο φωτεινή και τόσο λαμπερή, έτσι ώστε να
μπορεί να τον οδηγεί στο ταξίδι της ζωής με ασφάλεια και ηρεμία.
Χωρίς κανένας να μπορεί να τους σταματήσει!!!
Η λίγη γνώση που ενεργεί, αξίζει περισσότερο από τη πολλή γνώση
που αδρανεί (Χαλίλ Γκιμπράν )
72