4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 39

την καλύτερη εποχή του χρόνου. Όμως……. Θα έρθει την καλύτερη
εποχή μα στην χειρότερη περιοχή. Θα βρω δουλειά!! Θα πατήσω
πόδι. Θα δουλέψω ότι βρω. Να βοηθήσω τον πατέρα. Ο πατέρας
είναι ενθουσιασμένος και είπε πως μόλις έρθει το παιδί μετά από 2
μήνες το πολύ θα γίνει ο γάμος. Αχ Θε μ!!! Επιτέλους!! Το μωρό θα
φέρει χαμόγελα ξανά στο σπίτι!!! Χαμόγελα και ζωντάνια!!! Αυτό το
μωρό είναι η ελπίδα μας.
Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της. Τόσο δύσκολα ήταν τότε; Η
μητέρα της θα γεννιόταν μέσα στον πόλεμο; Και τι θα γινόταν μετά;
Γύρισε πολλές σελίδες. Και ξεκίνησε πάλι το διάβασμα.
14 Απριλίου 1942
Αγαπημένο ημερολόγιο.
Ο πόλεμος συνεχίζεται. Όσο πλησιάζει η μέρα τόσο αγχώνομαι. Είμαι
σίγουρη δεν θα γίνω καλή μάνα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει ο
Γιώργης. Νιώθω εξαντλημένη. Μπορεί να είναι και τα χάπια που μου
δίνει ο γιατρός για να κοιμάμαι. Ναι, τα βράδια δεν κοιμάμαι. Δεν
μπορώ. Φοβάμαι για τη ζωή του παιδιού και του Γιώργη. Όλη μέρα
γυρνάει στους δρόμους. «Καιρός να μαζευτείς λίγο σπίτι σου
επιτέλους» του γκρινιάζω κάθε βράδυ. Και τι άλλο μπορώ να κάνω;
Τόσες προσευχές κάνω κάθε βράδυ για εκείνον και το παιδί μας. Τον
αγαπώ!! Βαριά λέξη αλλά το εννοώ!!! Εμείς απλά πρέπει να
συνεχίσουμε να πιστεύουμε.
Η οικογένεια της πέρασε τέτοιο δράμα και να μην της έχουν πει
τίποτα. Η γιαγιά της εκείνη που πάντα χαμογελούσε ζεστά και
τρυφερά, εκείνη που πάντα τραγουδούσε γλυκά, είχε περάσει τέτοιο
δράμα; Απίστευτο. Όμως η περιέργεια την γύρισε πίσω στο
ημερολόγιο. Είχε καταλάβει ότι αυτή που ήταν έγκυος ήταν η γιαγιά
της. Γύρισε σελίδες και συνέχισε…….
28 Μαΐου 1942
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
39