4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 31
3. 2 ο βραβείο: Ο κόσμος που θέλω και ο κόσμος που ζω-
Γυμνάου Νίκη, 3ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου
Μπαίνω στο σπίτι της φανταστική μου ζωής και σαν υπενθύμιση
για τον θνητό κόσμο, βάζω το ρολόι να χτυπήσει στις δώδεκα …
Με φόρα τρέχω και ανοίγω το παράθυρο. Στα πόδια μου
ξεχύνεται όλη η ομορφιά της νύμφης του Ευρίπου… Κάθομαι στο
μπλε ξύλινο τραπεζάκι ,κάτω από το παράθυρο και για μελάνι στο
στυλό μου χρησιμοποιώ μόνο την γλυκιά όψη της Χαλκίδας …
Έξω η μυρτιά κυριαρχεί στα πέριξ. Πάνω στο τραπεζάκι οι
μανόλιες μυρίζουν. Αυτός ο συνδυασμός των λουλουδιών με μεθά
… Αυτός ο κόσμος με μεθά…
Στη φανταστική μου ζωή εκεί ζω. Σε ένα όμορφο πέτρινο σπίτι
κάπου στη Χαλκίδα. Με όμορφα ξύλινα έπιπλα και μια τέλεια
ζωή. Εκεί το μόνο που κάνω είναι να γράφω. Να ζωγραφίζω με
το πινέλο μου και να ζω. Εκεί ο κόσμος είναι όμορφος !!! Όλοι με
κοιτούν στα μάτια και κάνεις δε στρέφει το βλέμμα του στη γη
από τις τύψεις. Αυτός ο κόσμος είναι η δική μου Εδέμ. Σε αυτό
το κόσμο ζω. Εδώ επιβιώνω …
Για πολλούς η οικογένεια είναι ο φάρος της ζωής. Σε αυτή
τρέχουν όλοι όταν πονούν, όταν χαίρονται, όταν κερδίζουν …
Οικογένεια, μία λέξη που σημαίνει πολλά περισσότερα από αυτό
που λέω εγώ κοινό αίμα … Κι όμως όσους ρωτώ, μου απαντούν
πως η δική τους οικογένεια είναι τέλεια. Σε αυτό το κόσμο. Τον
αληθινό. Μα πού ζουν όλοι τους; Εγώ πού ζω; Στα όνειρά μου
ζω στη Χαλκίδα . Στη πραγματικότητα ζω στο Χάος … Οι μητέρες
πετούν τα μωρά στα σκουπίδια. Οι άνδρες παρατούν τα μωρά στη
μήτρα. Όλα τα άστρα ξεχνούν τα μωρά από την σύλληψή τους .
Μα πού ζω;
31