4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 19

να φωνάζει και αυτός. Μια να τραβάει τα μαλλιά του για το τι έκανε
στο παιδί του και μια να οργίζεται για τις γυναίκες που σήκωσαν
κεφάλι. «Αυτά κατόρθωσες, ανίκανε! Έκανες τον αδερφό μου σαν τα
μούτρα σου και το έστειλες στην αγκαλιά του διαόλου». Ο πατέρας
της δεν μίλαγε, παρά μονάχα άρχισε να την χτυπά αλύπητα. Η μάνα
ήταν ήδη στην κάμαρά της. Δεν μιλούσε, δεν έκανε τίποτε. Ξημέρωνε
η 16η Ιουλίου. Ο πατέρας σταμάτησε να την χτυπά με τέτοια λύσσα,
βλέποντάς την αιμόφυρτη στο πάτωμα. Κάθιδρος έκατσε στην
πολυθρόνα και άνοιξε την τηλεόραση. Σ’ όλα τα κανάλια, η ίδια
εικόνα: Πραξικόπημα! Ο στρατός στους δρόμους και ένα πλάνο
έδειξε τον Σισμάν με βλέμμα χαμένο και εξουθενωμένο στην
ανατολική Γέφυρα του Βοσπόρου. «Ο γιος μου πραξικοπηματίας;»
αναφώνησε ο γέρο Μεχμέτ. Η μάνα πρόβαλε στο καθιστικό
σαστισμένη λέγοντας μόνο μια φράση «Παιδάκι μου», κοιτώντας μια
το πάτωμα που ήταν γεμάτο από τα αίματα της Ανταλέτ και μια την
τηλεόραση όπου ο αγριεμένος όχλος, μετά από παρότρυνση του
Προέδρου της Δημοκρατίας, είχε βγει στους δρόμους κατά των
στρατιωτών.
«Και αυτό δικό σου δημιούργημα είναι!» ούρλιαξε η Ανταλέτ. Ο
πατέρας άστραψε και αφού σηκώθηκε, άρπαξε το ποτήρι του να το
σπάσει στο κεφάλι της. Η μάνα, όρμησε στη μέση και είπε « Δεν είναι
κόρη σου, σταμάτα να τη χτυπάς!!!». Όλοι σάστισαν. «Τι είπες ρε;»
είπε ο πατέρας. Η μάνα γύρισε στην Ανταλέτ και της είπε: «Δεν σε
έκανα με αυτό το κάθαρμα, κόρη μου. Την εποχή που με έδερνε
γύρεψα αλλού ένα καταφύγιο, σε έναν άλλο άντρα.» Ο Μεχμέτ είχε
μείνει με ανοιχτό το στόμα. Συνειδητοποίησε τι έγινε, πέταξε το
ποτήρι στον τοίχο με δύναμη και κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες ως
την αποθήκη. Η μάνα άρχισε να κλαίει σαν ετοιμοθάνατη. Ύστερα
γύρισε στην κόρη της. «Γρήγορα, δεν έχουμε πολύ χρόνο! Φύγε, θα σε
σκοτώσει. Πήγαινε βρες τον πατέρα σου κόρη μου!». «Και πού θα τον
19