4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 184

ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Για να συνεχίσω αυτό που σου έλεγα, σήμερα,
λοιπόν, βγήκα έξω με σκοπό να πάρω λίγο αέρα. Κα πήγα μακριά.
Τόσο μακριά που συνάντησα ένα χωριό. Και έπαιξα με άλλα παιδιά.
Και συζητήσαμε. Και πέρασα υπέροχα... ένοιωσα ζωντανή. Ελεύθερη.
Αυτό που θέλω να σου ζητήσω είναι να με καταλάβεις. Ν’ αρχίσουμε
να επικοινωνούμε. Μόνη μου δεν μπορώ. Σε χρειάζομαι. Χρειάζομαι
ανθρώπους να μιλάω. Χρειάζομαι αυτές τις παρέες. Χρειάζομαι...
ΖΩΗ.
72."Ετούτο το φορτίο θα κουβαλάμε"-
Ευθύμιος Ραφαήλ Αγγελής, 3ο Γυμν. Αιγάλεω
Ετούτο το φορτίο θα κουβαλάμε
εις την αιωνιότητα.
Ετούτο τον πόνο θα νιώθουμε
εις την αιωνιότητα
Πάντα θα είμαστε ένοχοι
που δεν βοηθήσαμε
και θα σχολιάζουμε
τα προβλήματα του κόσμου.
Είμαστε όμως άνθρωποι.
Και οφείλουμε να έχουμε
ανθρωπιά, αλλιώς δεν μας αξίζει
να λεγόμαστε άνθρωποι.
Αν, άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά
Είμαστε , τότε μας αξίζει
να λεγόμαστε απάνθρωποι.
184