4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 170

62.Εκείνα τα χρόνια... , Κοβάνης Κωνσταντίνος ,
Εκπαιδευτήρια Αυγουλέα-Λιναρδάτου
Τι μου θύμισες παιδί μου;
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί.
Εκείνη την εποχή ήμουν χαρούμενος.
Σεπτέμβρης ήταν.
Πριν από εβδομήντα και επτά χρόνια.
Ο μπαμπάς μου έπιασε δουλειά.
Η μαμά όμως έκλαιγε.
Την αγκάλιασε σφιχτά!
Φορώντας μία παράξενη γκρίζα στολή
και με ένα παράξενο, μακρόστενο αντικείμενο στην πλάτη του
και με ένα κράνος, έφυγε...
Πού να καταλάβω μικρός που ήμουν!
Κάθε ημέρα τού ζωγράφιζα από μία ζωγραφιά και του την έστελναν.
Ή έτσι τουλάχιστον μου έλεγαν.
Οι μέρες περνούσαν γρήγορα.
Κάποιες φορές ακούγονταν περίεργοι ήχοι από τον ουρανό.
Τότε η μαμά με έπαιρνε αγκαλιά, μέχρι να σταματήσουν.
Πού να καταλάβω μικρός που ήμουν!
Πέρασε ένας μήνας. Ήταν Οκτώβρης πλέον. Ο Οκτώβρης που όλοι
ξέρουμε.
Περίμενα να γυρίσει ο μπαμπάς μου από τη δουλειά, γιατί μου είχε
λείψει.
Μία μέρα η μαμά έκλαιγε πιο πολύ απ' ότι συνήθως.
Τη ρώτησα τι είχε.
170