4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 156

54.Είναι παιδί , Μπόλμποτ Ειρήνη , 8ο Γυμνάσιο Περιστερίου
Περπατώντας στο δρόμο βλέπεις ένα παιδί
Πεινάει
Είναι άλλου χρώματος
Το προσπερνάς
Βιαστικά
Η ματιά του όμως
Σε κυνηγάει
Είναι απελπισμένο
‘‘Πεινάω! Πονάω! Δεν βλέπεις!?’’
Φεύγεις…
Το βλέμμα του όμως δεν ξεχνιέται
Παρ’ όλους τους κόπους σου, δεν ξεχάστηκε
Δίνεις υποσχέσεις, θα το βοηθήσεις
Δε ξεχάστηκε
Ένα τόσο δα παιδάκι σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο
Προσπέρασες…
Άφησες…
Όμως δε ξέχασες
Παρ’ όλα αυτά δε βοήθησες
Ο χρόνος δε βοηθά
Τελικά αποφασίζεις να το βρεις
Ρωτάς, ψάχνεις και μαθαίνεις
Ένα τόσο δα παιδάκι πέθανε σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο
Δε πέθανε όμως, μην το πιστεύεις
Έγινε αστέρι
Ένα αστέρι σε ένα μαύρο ουρανό
Ώστε να θυμάσαι
Ένα παιδί δεν έχει σχέση με το χρώμα
156